Największa zmiana względem poprzednika dotyczy gabarytów laptopa. Obudowa X240 jest o 6 mm cieńsza, niż obudowa X230. Wskutek tego sylwetka bohatera niniejszej recenzji jest optycznie dużo lżejsza. Zamiast kształtu klina nowy model otrzymał spłaszczony, równy kształt. Pozostawiono jednak wygląd typowego ThinkPada, więc X240 jest podobny do starszych przedstawicieli tej rodziny laptopów. Delikatnie zaznaczono nawet kształt pokrywy ekranu typu clamshell. X240 waży 1,45 kg, czyli jest o 100 g lżejszy od modelu X230, ale jego dwa akumulatory mają pojemność o 15 Wh mniejszą od jednego akumulatora X230 (48 vs 63 Wh). 

Solidność obudowy jest dobra i stoi na podobnym poziomie, co w ThinkPadzie X230. Miejsca oparcia dłoni i podstawa klawiatury prawie się nie uginają. Pokrywa ekranu daje się wykrzywiać w niewielkim stopniu. W X240 stwierdzono jednak te same wady, co w starszym modelu. Lekki nacisk na pulpit roboczy powoduje zbiegnięcie się otworu czytnika Smart Card. Miejsca między zawiasami ekranu i nad akumulatorem trochę się wykrzywiają. Podczas normalnego użytkowania te wady nie grają większej roli, ale od laptopa z wyższej półki można by oczekiwać więcej. 

X240 nie posiada dostępnej od zewnątrz kieszeni dysku SATA 2,5" z modelu X230, toteż by dostać się do dysku (i do innych podzespołów), trzeba zdjąć spodnią pokrywę serwisową. W tym celu należy odkręcić 8 śrubek. Procedura demontażu pokrywy serwisowej jest opisana w instrukcji użytkownika. W środku znajdują się m.in. różne złącza (mini PCI-e, M.2), dysk i jedyne gniazdo pamięci RAM (testowany posiadał 8 GB pamięci operacyjnej, tj. maksymalną wielkość tejże). 

Wyposażenie w złącza zewnętrzne zostało zubożone w porównaniu do poprzednika. W X240 zrezygnowano z gniazda ExpressCard i USB 2.0 z funkcją ładowania. Omawiany model posiada więc dwa porty USB 3.0 (z prawej strony z funkcją ładowania), VGA, mini DisplayPort, LAN, gniazdo audio oraz czytnik kart pamięci. Jeżeli zestaw złączy okaże się zbyt ubogi, można podłączyć stację dokującą poprzez specjalny port na spodzie laptopa. Jest on mniejszy, niż w ThinkPadzie X230, toteż stacje dokujące do starszego modelu nie są kompatybilne z nowym. 

Rozmieszczenie złączy na prawej ściance bocznej jest dość ergonomiczne. Podłączane kable nie będą przeszkadzać w używaniu myszki komputerowej. Na lewej ściance bocznej porty są natomiast przesunięte w stronę przodu obudowy (z tyłu bowiem znajduje się wylot powietrza z układu chłodzenia) i na dodatek rozmieszczono je bardzo blisko siebie. Podłączenie pendrive'a do USB może spowodować niemożność skorzystania z czytnika Smart Card. Również wpięcie wtyczki do złącza mini DisplayPort może kolidować z używaniem USB.

W ThinkPadzie X240 wraz ze zmianą obudowy na cieńszą nastąpiło przejście ze standardowych procesorów na niskonapięciowe jednostki Intela (o TDP w wysokości 15 W). Zmieniono także wyposażenie w pamięć RAM - tylko jedno gniazdo oznacza mniejszą możliwą do zainstalowania wielkość pamięci, a także mniejszą szybkość działania tejże (brak trybu dwukanałowego) oraz mniejszą wydajność układu grafiki. Z drugiej strony tylko w najtańszych konfiguracjach Lenovo stosuje dysk twardy; w droższych modelach jest montowany dysk SSD [dotyczy rynku niemieckiego - przyp. tłum.]. Poza tym w X240 można dołożyć SSD w postaci modułu M.2.

W czasie powstawania niniejszej recenzji ThinkPad X240 był oferowany z trzema różnymi procesorami, tj. Core i3-4010U, i5-4200U oraz i7-4600U. Testowany egzemplarz był wyposażony w ten trzeci, czyli najwydajniejszy z nich. Core i7-4600U to procesor dwurdzeniowy, posiadający 4 MB pamięci podręcznej L3 Cache. Jego nominalna częstotliwość taktowania to 2,2 GHz, a maksymalna wynosi 3,3 GHz.

Wyniki testów wydajnościowych CPU okazały się trochę lepsze od rezultatów laptopów z procesorem i7-4500U, który ma o 300 MHz niższe taktowanie bazowe. W testach Cinebench R10 32 omawiany model uzyskał 4665 pkt. (jednowątkowy) i 8259 pkt. (wielowątkowy). Maksymalnej częstotliwości taktowania, 3,3 GHz, nie udało się uzyskać w żadnym z testów wydajnościowych, i to mimo wykorzystania przygotowanego przez Lenovo trybu TurboBoost+ (który zapewnia maksymalną wydajność układu chłodzenia). Tylko podczas pracy bez obciążenia taktowanie procesora osiągało maksymalną wartość. Nawet w jednowątkowym teście Super PI (obliczenie próbki 32M zabrało 624 s) obserwowano maksymalnie 3 GHz. W wielowątkowym teście wPrime (obliczenia w teście 1024M trwały 614 s) częstotliwość taktowania CPU szybko spadła z początkowych 3 GHz do 2,5 GHz.

W testach praktycznych procesor Lenovo X240 też zmagał się z pewnymi trudnościami. W teście konwersji filmów w aplikacji MediaEspresso omawiany laptop poradził sobie przy wykorzystaniu CPU (praca wielowątkowa) gorzej od modelu Dell Latitude E7240 z teoretycznie słabszym procesorem Core i5-4200U. W teście konwersji audio w iTunes (praca jednowątkowa) znów było lepiej i - osiągnąwszy prędkość 48,7x - X240 okazał się wyraźnie szybszy od wszystkich konkurentów z procesorami niskonapięciowymi.

Przy ciągłym, pełnym obciążeniu procesora i układu grafiki taktowanie CPU zostaje na stałe obniżone do 1 GHz, natomiast taktowanie GPU wynosi 700-750 MHz. Jednocześnie pobór mocy dla całego komputera spada szybko z początkowych 35 W do 25 W.

Na zasilaniu akumulatorowym nie dochodzi do dodatkowego zmniejszenia wydajności CPU. Wyniki testów syntetycznych były prawie takie same, jak na zasilaniu z sieci. 

Zintegrowany z procesorem układ grafiki HD Graphics 4400 to rozwiązanie wykorzystujące współdzieloną pamięć systemową. Z powodu tego, że pamięć operacyjna pracuje w ThinkPadzie X240 w trybie jednokanałowym, wydajność grafiki jest o około 20% gorsza, niż mogłaby być, gdyby wykorzystywany byłby tryb dwukanałowy. Wydajność HD Graphics 4400 z ThinkPada X240 okazała się jednak i tak lepsza od HD Graphics 4000 z procesorów starszej generacji (Ivy Bridge). W teście 3DMark Vantage omawiany laptop uzyskał 3286 pkt., a wynik ThinkPada X230 z HD Graphics 4000 to 3198 pkt. W teście 3DMark 11 było to odpowiednio 799 i 627 pkt. 

Zaletą zintegrowanej grafiki Intela jest technologia Quick Sync Video. Konwersja filmów przeprowadzana z jej wykorzystaniem była nawet 10-krotnie szybsza, niż konwersja przy użyciu rdzeni CPU.

Przy maksymalnym obciążeniu GPU taktowanie HD Graphics 4400 wynosiło 850 MHz. Wartość maksymalna, 1000 MHz, była wykazywana przez narzędzia diagnostyczne tylko przy krótkotrwałym obciążeniu. Na zasilaniu akumulatorowym wydajność GPU jest taka sama, jak na zasilaniu z sieci.