W obudowie Lenovo Y50 można wyróżnić kilka różnych powierzchni i faktur. Wzornictwo tego laptopa jest miłe dla oka i stanowi cechę charakterystyczną tego modelu. Metalowe wieko i spód, matowy, gumowany pulpit roboczy oraz błyszcząca ramka ekranu różnią się, ale nawiązują do starszych modeli Y500 i Y510p. Cieńszy Y50 jest jednak zgrabniejszy od starszych Lenovo. 

Obudowa złożona z wielu różnych elementów ma pewne wady. Między pomiędzy poszczególnymi częściami, szczególnie w tylnych narożnikach jednostki zasadniczej, są szpary. Poza tym urozmaicona forma powoduje to, że istnieje większe ryzyko, że coś się ułamie lub pęknie. Tak było w testowanym egzemplarzu, który przybył na testy z uszkodzonym prawym tylnym narożnikiem (odłamane narożne żeberko w atrapie wylotu powietrza). Z powodu skomplikowanej formy występuje również trzeszczenie jednostki zasadniczej i obudowy ekranu przy wykrzywianiu tych elementów. 

Mimo wspomnianych mankamentów jakość wykonania można uznać za dobrą. Naciski wywierane na środku wieka i na spodzie jednostki zasadniczej powodowały tylko minimalne ugięcia. Naciskanie miejsc oparcia dłoni i środka klawiatury wywoływało widoczne ale też niewielkie ugięcia. Błyszcząca ramka ekranu oraz zawias wyglądają, jak zapożyczone z dużo tańszego laptopa. Plastikowe elementy są bardziej podatne na zarysowania, niż części gumowane i metalowe. 

Maksymalny kąt odchylenia ekranu to 135 stopni. 

IdeaPad Y50 jest cieńszy (ma 23,9 mm wysokości) i lżejszy (waży 2,4 kg) od IdeaPada Y500 (39 mm, 2,93 kg) oraz MSI GE60 (33 mm, 2,7 kg), a grubszy i cięższy od MSI GS60 Ghost (19,9 mm, 1,96 kg). 

Po zdjęciu spodu użytkownik ma dostęp do dysku, dwóch gniazd pamięci RAM, karty Wi-Fi pod mini PCIe oraz układu chłodzenia z dwoma wentylatorami. Mimo że autor postępował według instrukcji z podręcznika użytkownika, nie udało mu się zdemontować spodniej osłony, gdyż zablokowała się ona przy tylnych narożnikach. Nie jest to więc łatwa operacja. [Wnętrze obudowy Lenovo Y50 jest pokazane w pierwszej recenzji tego laptopa, czyli tej stworzonej przez polską redakcję - przyp. tłum.]

W porównaniu z Lenovo Y500 rzuca się w oczy brak kieszeni Ultrabay oraz wyjścia VGA. Według autora poza HDMI przydałby się jeszcze DisplayPort, by omawiany laptop miał dwa wyjścia sygnału wideo. Szkoda też, że brakuje portu Always-On USB. Rozmieszczenie złączy w Y50 jest lepsze, niż w starszym modelu, gdyż odsunięto je bliżej tyłu (wylot powietrza z układu chłodzenia nie znajduje się bowiem na bocznej ściance, a z tyłu laptopa).

Klawiatura jest prawie taka sama, jak w starszych modelach. Ma ona nadal gładkie, plastikowe klawisze i dwustopniowe podświetlenie koloru czerwonego. 

W recenzjach Y500 i Y510p była mowa o tym, że klawiatura jest nieco miękka i nieprecyzyjna. Podobnie jest w przypadku Y50. Pod tym względem nie jest tak źle, jak w Samsungu 900X3C, ale klawisze nie są tak konkretne i nie działają tak dobrze, jak w starych ThinkPadach. Pomyłki przy pisaniu stają się rzadsze, kiedy użytkownik przyzwyczai się do specyfiki tej klawiatury. Najgorzej działała chyba spacja, która ma płytki skok i daje słabą odpowiedź. Klawisze z oddzielnego bloku numerycznego i klawisze strzałek są nieco węższe od klawiszy z głównego bloku. 

Płytka dotykowa jest duża (106 x 70 mm). Kontrolę nad nią sprawuje oprogramowanie Synaptics ClickPad V1.1. Daje ono użytkownikowi do dyspozycji multum opcji konfiguracyjnych (w tym włączania/wyłączania funkcji z wykorzystaniem maksymalnie czterech palców jednocześnie). Faktura płytki jest plastikowa i twarda. Palec przemieszcza się po niej gładko. Przyciski są zintegrowane z płytką. Niestety ich skok jest krótki. Klikanie jest możliwe tylko w dolnej części płytki dotykowej. Dotknięcie płytki w celu jej naciśnięcia może wywołać niechciane przemieszczenie się kursora. W przypadku Y50 nie stwierdzono jednak przynajmniej chybotania się płytki, które występowało w modelu Y500.

Pomiary wykazały przy maksymalnej intensywności podświetlenia ekranu średnią luminancję na poziomie 221 cd/m². To wynik wystarczający dla laptopa domowego. W porównaniu z modelami Y500 i Y510p jest on jednak słaby. W normalnie oświetlonym pomieszczeniu poziom 8/10 jasności obrazu okazał się za niski do komfortowej pracy. Nie zachwycają też kontrast (315:1) oraz głębia czerni (0,722 cd/m²). W czasie odtwarzania filmu Mroczny rycerz, w którym można obejrzeć wiele mrocznych scen, ciemne elementy obrazu okazywały się zwykle zbyt szare, rozmyte i nieodpowiednio szczegółowe. Ten sam problem występuje w grach komputerowych.

Kąty widzenia są dość wąskie, podobnie jak w laptopach z tanimi matrycami typu TN. Nawet kiedy patrzy się na ekran na wprost, u góry ekranu widoczne jest blaknięcie koloru czarnego, który to efekt pogłębia się przy odchyleniu od pozycji na wprost.

Czy jedna karta GTX 860M jest wydajniejsza od dwóch kart GT 650M i GT 750M ze starszych modeli Y500 i Y510p? Model Y50 posadził sobie znacznie lepiej od Y500 w testach Sleeping Dogs (20 vs 14 kl/s) i Guild Wars 2 (31 vs 23 kl/s). W porównaniu z Y510p z GT 750M SLI wygląda to nieco inaczej. Starszy model okazał się szybszy od Y50 w obu ww. tytułach, ale był wolniejszy w testach gier GRID 2 (37 vs 45 kl/s) i Metro: Last Light (24 vs 28 kl/s). 

GeForce GTX 860M jest kartą na tyle wydajną, że pozwala grać w wiele nowych gier na maksymalnych ustawieniach w natywnej rozdzielczości. Oczywiście są jednak tytuły, w których dla uzyskania płynności rozgrywki trzeba nieco obniżyć ustawienia.

Temperatury obudowy w teście bez obciążenia były niskie. Pełne obciążenie to jednak inna para kaloszy. W rejonie środka klawiatury autor zmierzył ponad 60°C. Wierzch jednostki zasadniczej okazał się wyraźnie gorętszy od spodu. Nie jest to dobra wiadomość dla użytkownika. Wysokie temperatury w cienkim laptopie do gier nie są jednak zaskoczeniem.

W obciążającym CPU teście Prime95 funkcja Turbo Boost działa kilka sekund, a następnie taktowanie utrzymywało wartość bazową (2,4 GHz). Temperatura procesora osiągnęła maksymalnie 72°C.

W obciążającym GPU teście FurMark taktowanie pamięci karty grafiki Nvidii wynosiło 2,5 GHz, a taktowanie rdzenia zmieniało się w przedziale 1006-1045 MHz (wg GPU-Z). Temperatura karty grafiki osiągnęła maksymalnie 77°C.

W teście pełnego obciążenia (aplikacje Prime95 i FurMark działały jednocześnie) taktowanie CPU utrzymywało się na poziomie 2,4 GHz, a taktowanie GPU wynosiło 1006-1045 MHz (ze sporadycznymi chwilowymi spadkami do 993 MHz). W godzinnym teście temperatura procesora osiągnęła maksymalnie 95°C, a karty grafiki - 87°C.