Test laptopa Lenovo Z51-70

Zdaniem autora obudowa Lenovo Z51-70 jest całkiem ładna. Część widoczna podczas używania laptopa jest srebrna. Wierzch jednostki zasadniczej jest, jak się wydaje, aluminiowy. Na powierzchni tego elementu nie widać odcisków palców. W stanie otwartym Z51-70 wygląda nowocześnie a w stanie zamkniętym jest raczej skromny i nie rzuca się w oczy. Pokrywa ekranu jest cienka i niespecjalnie sztywna. Mimo że jest zrobiona częściowo z metalu, jednostkę zasadniczą można trochę wykrzywić przy użyciu pewnej siły i słychać przy tym skrzypienie. 

Przy gwałtownym potrząśnięciu laptopem pokrywa ekranu przez chwilę się chybocze.

Jeżeli chodzi o spasowanie elementów obudowy, przyczepić można się do nieco wystającej z jednej strony szufladki napędu optycznego. 

Akumulator znajduje się wewnątrz obudowy. By dostać się do podzespołów wewnętrznych, trzeba zdjąć cały spód jednostki zasadniczej. 

Większość złączy zewnętrznych tłoczy się w przedniej części obudowy. Na szczęście wśród nich nie ma przypominającego nieco port USB gniazda zasilania Lenovo - to znajduje się w tylnej części lewego boku.

Szkoda, naprawdę szkoda, że Lenovo Z51-70 nie ma matrycy IPS. Gdyby omawiany laptop posiadał taki wyświetlacz, jego ocena byłaby znacznie lepsza. Matryca Full HD typu TN, choć przynajmniej matowa [półmatowa - przyp. tłum.], ma bardzo wąskie kąty widzenia i cechuje się niezadowalającym odwzorowaniem kolorów. Jeżeli jesteśmy przy minusach, trzeba wspomnieć o słabej klawiaturze. Nie można również przejść obojętnie obok nieoptymalnego dostępu do podzespołów wewnętrznych. Na drobne niedoskonałości w spasowaniu można przymknąć oko. System audio był najwyraźniej uszkodzony, więc nie dało się go sensownie ocenić.

Jeżeli chodzi o zalety, na pierwszym miejscu trzeba postawić płynną pracę komputera, możliwą dzięki zestawieniu niezłego procesora z dyskiem SSD. Radeon R9 M375 może śmiało konkurować pod względem wydajności z kartą GeForce 940M. Autor był też w pełni zadowolony z płytki dotykowej.