Wygląd MSI GE60 2OD wydaje się być typowy dla serii GE, aczkolwiek jeżeli postawimy nowego 2OD obok starszego GE60 uwidaczniają się dość istotne zmiany. W poprzednich recenzjach obudowy serii GE były piętnowane za brak sztywności. W przypadku pokrywy ekranu sytuacja nie uległa poprawie. Dekiel nadal jest wiotki i podatny na naciski, ale pulpit roboczy (a przez to także korpus) został znacząco wzmocniony. Słabej jakości tworzywo sztuczne zastąpiono tam całkiem solidną płytą aluminiową. Płyta ta nie wpłynęła szczególnie na masę notebooka (GE60 2OD waży o około 50 g więcej od poprzednika), ale o parę milimetrów zwiększyła grubość samego korpusu.

Wzornictwo obudowy ekranu pozostawiono bez zmian. Podobnie jak w starszym GE60, w GE60 2OD na tle czarnego, fortepianowego lakieru przyozdobionego imitującymi szczotkowane aluminium liniami umieszczono szare logo MSI oraz wyraźnie widoczne czerwone wzory. Chociaż na pierwszy rzut oka powyższe elementy mogą wydawać się całością ozdób, warto zaznaczyć, że od czerwonych wzorów aż do krawędzi ekranu równolegle poprowadzono dodatkowe desenie często niewidoczne, ale pod pewnymi kątami potrafiące mienić się wieloma kolorami.

Dwa zawiasy stawiają mniejszy opór, niż w starszym modelu. Zmiana ta, wraz ze zmienionym punktem ciężkości jednostki zasadniczej, pozwala na komfortowe otwieranie notebooka jedną ręką.

Pod względem estetyki korpus minimalnie zmienił charakter. Zamiast linii „szczotkowania” w pozycji poziomej pulpit „podrapano” pionowo. Nadto pomiędzy pulpitem a spodnią częścią jednostki zasadniczej została umieszczona zwiększająca grubość notebooka plastikowa czerwona ramka.

Jakość wykonania obudowy MSI GE60 2OD jest lepsza, niż u poprzedników. Krawędzie są mniej ostre, a spasowanie zostało odrobinę poprawione, ale do ideału ciągle jest daleko. Na obrzeżach wspomnianej powyżej czerwonej ramki widoczny jest brak precyzji w spasowaniu z pozostałymi elementami obudowy. Powierzchnie obudowy - jakkolwiek estetyczne przy wyjmowaniu notebooka z pudełka - na co dzień będą dość wymagające, albowiem są wysoce podatne na zabrudzenia. W przypadku fragmentów plastikowych (vide lakierowany dekiel) należy także uważać na zarysowanie.

MSI 60GE-2OD, podobnie jak poprzedni przedstawiciele serii GE, gwarantuje łatwy dostęp do podzespołów. Pod dużą pokrywą serwisową ukryto: dwa gniazda pamięci (w testowanym egzemplarzu jedno pozostawało wolne), procesor, kartę sieci bezprzewodowej, miejsce na dodatkowy dysk w standardzie mSATA, klasyczny dysk 2,5 calowy oraz łatwy do wyczyszczenia układ chłodzenia.

Klawiatura dla MSI GE60 2OD powstała we współpracy ze znaną firmą SteelSeries. Fakt ten był na tyle istotny dla producenta, że emblemat SteelSeries umieszczono za manuałem, a konkretnie za klawiszami Esc i F1. Niestety pomimo tak mocnego akcentu sama klawiatura wygląda dokładnie tak, jak w niemal wszystkich pozostałych notebookach MSI. Jedyną różnicą w stosunku do klawiatury znanej na przykład z recenzji MSI CX70 jest to, że na pokładzie GE60 2OD klawisze są podświetlane. Podświetlenie jest o tyle interesujące, że zamiast klasycznie białego światła producent postawił na intensywnie niebieską barwę. Uruchomienie bądź wyłączenie podświetlenia odbywa się przy pomocy jednego z dwóch przycisków umieszczonych na pulpicie roboczym. Podświetlenie ma stałą siłę światła, ale podświetlić możemy całość klawiatury lub jedynie jej lewą cześć. Klawisze działają z twardym skokiem i przeciętną głośnością. Jedynym niechlubnym wyjątkiem jest głośna spacja. W odróżnieniu od starszego GE60 w nowszym klawiatura nie jest już tak dobrze podparta (być może ze względu na pogrubienie korpusu) i mocny nacisk może wywołać widoczne ugięcia na jej powierzchni. Układ klawiatury jest, jak wspomniałem, typowy dla nowych MSI, ale od standardowej klawiatury różni się wstawionym pomiędzy klawisze „spacja” i „Alt Gr” klawiszem „\”. Ponadto prawy „shift” jest ociupinę mniejszy od typowego. Korzystnym przymiotem omawianej klawiatury jest brak większych blokad kombinacji trzech klawiszy, ale nie usunięto blokowania się klawisza „I” przy wciśniętej jednocześnie kombinacji klawiszy „A” i „ W”.

Gładzik przeszedł znaczą metamorfozę w porównaniu ze starszymi modelami GE. Płytka dotykowa o powierzchni 10,5 x 7cm jest gładka i zupełnie jednolita. Ponadto posiada strefy nacisku, które zastąpiły klasyczne przyciski. Do każdej nowości można się z czasem przyzwyczaić. Mnie jednak przez dwa tygodnie nie przypadło do gustu zachowanie gładzika. „Skok” stref nacisku płytki jest niemrawy, a zbyt delikatne dotknięcie wywoła inną, niekoniecznie pożądaną funkcję. Dobrze, że oprogramowanie Elan wspiera funkcje dotyku z użyciem kilku palców. Irytował mnie jednak brak klasycznych stref przewijania i brak reakcji na próby wymuszenia tychże stref przy pomocy sterowników. Nie spodobała mi się także rozdzielczość płytki, która wymagała maksymalnego zwiększenia, by móc pokonać kursorem odległość od krawędzi do krawędzi ekranu. Pozytywnie przedstawia się zaś zachowanie gładzika po podpięciu zewnętrznej myszki; gładzik ulega w takiej sytuacji dezaktywacji.