Seria PR200 przeczy stereotypowi taniego notebooka. W jego myśl w takich sprzętach stosuje się plastikowe obudowy z marnych materiałów i oszczędza praktycznie w każdym miejscu, w konsekwencji czego wychodzi komputer bardzo naciągany i tym samym ustępujący znacznie na wielu polach droższym konkurentom. Sądząc po cennikach, PR200 wydawał się właśnie takim rupieciem.

Zetknięcie z tym laptopem było dla nas pewną rewelacją, kompletnie zmieniło nasze zapatrywanie na produkt MSI. Zrobiliśmy duże oczy, bo już po rozpakowaniu widać było, że mamy przed sobą prawdziwą perełkę. Na dodatek (to już słabość jednego z nas tylko) z wiekiem w kolorze limonkowym. Chcąc rozwiać ewentualne wątpliwości co do naszego gustu, możemy się podeprzeć wyrokiem szacownego jury nagrody red dot, które uhonorowało PR200 tym wyróżnieniem w roku 2007 (no ale fakt – laury te zbiera co roku cały szereg laptopów).

Pozytywna opinia nie opiera się jedynie na pobieżnych wrażeniach. Obudowa PR200 nie ma właściwie słabych punktów. To efekt zastosowania do niej stopu aluminium i magnezu. Korpus jest dzięki niemu nie tylko elegancki, ale miły w dotyku, a przede wszystkim bardzo solidny. Laptop wydaje się naprawdę wymuskany i to niezależnie od punktu, z jakiego się ogląda. Dopracowanie szczegółów robi wrażenie, biorąc pod uwagę, że mamy do czynienia z produktem tajwańskiej marki, która nie wyrobiła sobie jeszcze renomy na rynku komputerów przenośnych.

Bliższe przyjrzenie się funkcjonowaniu poszczególnych części nie zmienia wstępnego osądu, co czasem może się zdarzyć w przypadku sprzętu za niewielkie pieniądze.

Zawiasy działają idealnie. Można nimi swobodnie regulować ustawienie ekranu, choć nie chodzą lekko. Nie występuje przy tym zjawisko kiwania się monitora po korekcie ustawienia, co bywa denerwujące w innych laptopach tej wielkości. Tu akurat ekran jest pięknie sztywny i tak ma być.

Kiedy pchniemy lub przyciągniemy klapę do siebie, ta nigdzie się nie ugina. Można nią zatem operować bez zbędnych ceregieli. Szkoda jedynie, że kąt rozwarcia ekranu jest ograniczony.

MSI PR200 nie posiada mechanizmu ryglującego. W stanie zamkniętym utrzymują pokrywę silne magnesy. Są one umieszczone po bokach w górnej części ramki wyświetlacza oraz w przystających do pierwszej pary  fragmentach wieńczącego platformę roboczą pulpitu.
 
Właściwie jedynym poważnym mankamentem konstrukcji jest waga laptopa, nie przystająca do malucha z ekranem o przekątnej 12". Dwa kilogramy to sporo. Po części zawdzięczamy tę nadwagę potężnemu akumulatorowi. Wystaje on poza obrys i podnosi obudowę laptopa. Ale to niewielka cena za możliwość długiego zasilania komputera z tego źródła.

Sporą zaletą PR200 jest ponadstandardowe wyposażenie w złącza. Posiada on m.in. trzy porty USB i wyjście HDMI. Jest nawet wejście na antenę opcjonalnego tunera telewizyjnego. Większe praktyczne znaczenie ma jednak dla użytkownika zatoczka ExpressCard.

Matryca jest drugą piętą Achillesową MSI PR200. Jeżeli jednak o nas chodzi, to akurat jesteśmy w stanie się pogodzić z pewnymi dolegliwościami i poprzestać na słabszym wyświetlaczu, jeżeli ma to oznaczać niską cenę sprzętu. Szczególnie że i tak mamy tu do czynienia z malutkim ekranem - przekątna matrycy to 12,1".

Słabe jest przede wszystkim podświetlenie. Szczytowa wartość luminancji to tylko 142,4 cd/m². Jest to wartość nieprzystająca do dzisiejszych standardów, szczególnie w przypadku matrycy typu glare (błysk). Przeciętna przy maksymalnym rozjaśnieniu nieznacznie przekracza 130 cd/m². Ekran jest podświetlany równomiernie, jako że rozświetlenie przyjmuje wartość 87,9%. Maksymalny kontrast wyraża się proporcją 237:1.

Kolejną przypadłością wyświetlacza, na jaką zwróciliśmy uwagę, było dość mocne przebicie światła u spodu ekranu. Jako że powierzchnia i rozmiary ekranu są niewielkie, jest to problem dość dokuczliwy.

Odwzorowanie kolorów nie jest najlepsze, ale i tak wypadają one nieco naturalniej niż w wielu matrycach montowanych w laptopach za niewielkie pieniądze.

Kąty widzenia to jeszcze jeden obszar, na którym matryca MSI nie bryluje. Biorąc jednak pod uwagę rynkowe standardy, te w płaszczyźnie horyzontalnej są całkiem ładne. W pionie jest już dużo gorzej, aczkolwiek uszczuplenie płaszczyzny poprawnego odbioru prezentowanych na ekranie treści nie doskwiera przesadnie użytkownikowi, gdyż możliwość odchylania monitora jest i tak ograniczona. W każdym razie zdarzało się nam szukać lepszego ustawienia i łapać na tym, że jest to niemożliwe. Wtedy pozostaje przyjąć inną pozycję ciała lub po prostu inaczej umiejscowić cały komputer.