MSI S20 ma trochę mniejsze gabaryty od Toshiby U920t. Jest natomiast znacznie grubszy od Acera W700 (19,8:12 mm).

Zastosowane materiały wyglądają raczej na tworzywa sztuczne, aczkolwiek podobno korpus jest częściowo aluminiowy. Obserwacja ta potwierdza się, kiedy weźmie się laptop do rąk - to plastik. Biała ramka ekranu lekko połyskuje i ma udawać masę perłową, ale uzyskany efekt jest marny. Część laptopa, w której znajdują się podzespoły obliczeniowe, jest srebrna i niezbyt pasuje do białej ramki ekranu. 

Pokrywę ekranu można wykrzywić bez większego wysiłku. Jeśli odpowiednio mocno naciśnie się ekran z tyłu, uzyskuje się taki sam efekt, jakby używało się ekranu dotykowego; reaguje on tak, jakby został dotknięty z przodu. 

Mechanizm rozsuwający działa natomiast dobrze. Chodzi lekko i jak należy. Wystarczy popchnąć dolną część ramki ekranu, by rozsunąć urządzenie. 

Jakość wykonania jednostki zasadniczej nie zachwyca. Nie wszystkie szczeliny miedzy elementami są równe. Szczególnie źle wygląda przednia krawędź klawiatury niedokładnie połączona z obudową. Jednostka zasadnicza jest sztywniejsza od pokrywy ekranu, ale potrafi zatrzeszczeć. 

Mimo to urządzenie dobrze leży w dłoniach. Zaokrąglone krawędzie obudowy nie wpijają się w dłonie. Kiedy trzyma się komputer jedną ręką, może on obciążać nadgarstek, gdyż waży 1,16 kg.

Nie można wymienić akumulatora i nie ma złącza do podłączenia zewnętrznego akumulatora.  

W zasadzie nie powinno być problemu z dostaniem się do podzespołów. Tylna osłona jest umocowana sześcioma śrubkami. Pięć śrubek można odkręcić bez problemu, ale nad odkręceniem szóstej trzeba się zastanowić, gdyż znajduje się na niej nalepka gwarancyjna. Po zdjęciu osłony powinien być dostęp do dysku SSD pod mSATA, który można zamienić na pojemniejszy, oraz do pamięci RAM, którą można rozszerzyć do 8 GB. Użytkownikowi nie wolno jednak ingerować w podzespoły. To pewien paradoks, gdyż producent informuje, że istnieją opcje ww. modyfikacji podzespołów, ale w instrukcji jest zapis, że mogą one być wykonywane tylko przez uprawniony do tego personel. 

Złącza zewnętrzne są skomasowane na prawej ściance bocznej. Autor wolałby, by czytnik kart pamięci znajdował się z przodu, a nie z tyłu obudowy; trzeba bowiem obracać komputer, by włożyć do niego kartę pamięci. Czytnik był źródłem pozytywnego zaskoczenia - okazało się, że odczytuje nie tylko karty SD i MMC (jak podaje producent), ale również SDHC. To dobra wiadomość, jako że pamięć dyskową można dzięki temu rozszerzyć o maksymalnie 32 GB. Niefortunne jest położenie czytnika - znajduje się on w pobliżu procesora i kiedy ten jest obciążany, miejsce to robi się dość gorące. Według autora lepiej nie zostawiać więc karty w czytniku w sytuacji dużej zajętości CPU. 

Z tyłu obudowy znajdują się też regulator głośności oraz blokada rotacji ekranu. Na takie umieszczenie tej ostatniej można jeszcze przymknąć oko, ale regulator głośności powinien znajdować się w łatwiej dostępnym miejscu. 

Do portów USB 3.0 wtyczki wchodzą bardzo ciężko.

Jeżeli chodzi o odwzorowanie kolorów, pomiary wykazały, że dobrze prezentują się odcienie niebieskiego i żółci. Zieleń i cyjan nie są prawidłowo oddane. Temperatura barwowa, 6019 K, również odbiega od ideału (6500 K). Nasycenie kolorów także nie wygląda najlepiej. Zielony przechodzi mocno w żółty. Zielone tło w Windows 8 na dłuższą metę kłuje w oczy. Autor czuł się trochę jak w dawnych czasach, kiedy trzeba było pracować z systemem DOS. Skala szarości jest w porządku; co prawda nieprawidłowości są widzialne gołym okiem, na co dzień nie doskwierają one jednak użytkownikowi. 

Do pracy na dworze MSI S20 nadaje się w ograniczonym stopniu. Ograniczenie jasności obrazu na zasilaniu akumulatorowym powoduje, że na słońcu nie da się używać tego komputera. Przy mało zachmurzonym niebie też jest problem z refleksami, szczególnie przy nieoptymalnym ustawieniu ekranu. Kiedy patrzy się na ekran na wprost, jest natomiast dobrze, co zawdzięczamy między innymi wysokiemu kontrastowi. Najlepiej jednak znaleźć miejsce w cieniu.