MSI Wind U270 to z założenia laptop w przystępnej cenie... i to widać. Pomysł na design jest dosyć prosty. Podkreślany przez linię łączenia materiałów na klapie kształt klina o zaokrąglonych narożnikach nie jest najchudszy. Podniesiony na baterii tył osiąga 4 centymetry. Wersja dostępna w sprzedaży w Polsce (testowałem egzemplarz demonstracyjny) ma posiadać mniejszy akumulator, co obniży tę wartość do 3,6 cm. Błyszczące klapa i pulpit z miejsca pokrywają się odciskami palców, a niedługo później - również ryskami. Mogące się podobać wtopione zdobienia w formie mieniących się niebieskich kwadracików nic tu nie pomagają. Niewielkim pocieszeniem jest tylko matowa ramka ekranu. Mało miejsca na zaokrąglonych i gładkich kształtach podpórki pod ręce sprawia, że można czasem odnieść wrażenie, iż nieco spocone dłonie zjeżdżają z netbooka podczas pisania.

Ekran można odchylić o kąt ograniczony do 120 stopni. Nie każdy sposób ułożenia się z maluchem od MSI będzie więc wygodny. Same zawiasy trzymają dobrze, choć podczas zmiany nachylenia zdarza się skrzypienie. Użyte plastiki mogłyby być równiej spasowane, ale i tak zapewniają zadowalającą sztywność konstrukcji. Naciskane palcem wybrane punkty uginają się nieznacznie lub wcale, a newralgicznym miejscem jest tu klapka serwisowa na spodzie. Umożliwia ona za to łatwy dostęp do wnętrza laptopa i wymianę elementów takich jak RAM czy dysk twardy. Platforma robocza zachowuje odpowiednią stabilność podczas trzymania za któryś z narożników jedną ręką. Ważącego niecałe 1,5 kg U270 przenosi się z łatwością. Ciekawie wygląda kwestia zasilacza. W zestawie został dostarczony długi ale i grubym kabel, który jest cięższy od niewielkiej kostki. Dla zbicia wagi można się więc rozejrzeć za krótszą „koniczynką”.

Zestaw złączy byłby typowy dla segmentu netbooków, gdyby nie jeden element. Jest to port USB 3.0, który ze względu na oszczędności prawie nie pojawia się na wyposażeniu komputerów tego typu. Dla osób chcących szybko przerzucać duże ilości danych posiadanie tego interfejsu to duża zaleta. Pozostałe porty są rozrzucone po bocznych ściankach. Zależnie od tego, jak często będą używane, te znajdujące się bliżej przedniej krawędzi mogą się okazać powodem niewygody ze względu na podłączone do nich kable.

Ekran o przekątnej 12,1 cala ma bardzo popularną obecnie rozdzielczość 1366 na 768 pikseli. Mimo niewielkich rozmiarów, obraz wydaje się odpowiednio czytelny. Błyszcząca powierzchnia matrycy powoduje natomiast poważny dyskomfort. Ze względu na odbijanie się w niej światła, używanie komputerka nie tylko na zewnątrz, ale i w niekorzystnie oświetlonych pomieszczeniach potrafi zmęczyć oczy.

Pomiary wykazały, że jasność czerni wynosi 0,5–0,6 cd/m². A więc wyraźnie lepiej od normy (im jej wartość jest niższa, tym lepiej). Nie zmienia to faktu, że wyświetlacz zastosowany w U270 to typowy przeciętniak. Choć gołym okiem widać to tylko na jednolitych ciemnych tłach, rozświetlenie nie jest równomierne. Średnia luminancja maksymalna na poziomie niespełna 150 cd/m² też jest skromna, zwłaszcza jeśli wziąć pod uwagę, że do podświetlania ekranu wykorzystano diody LED.

W zdominowanym przez rozwiązania Intela świecie procesorów do laptopów każda nowa generacja produktów AMD oczekiwana jest z nadzieją. Zdrowa konkurencja to przecież bardzo pozytywne zjawisko. Niestety nadzieje te dotychczas przeradzały się w rozczarowanie, gdy okazywało się, że kolejne układy - delikatnie mówiąc - nie powalają wydajnością, a do tego słabo oszczędzają energię i mają tendencję do grzania się. Platforma Brazos ma w końcu szansę na realną konkurencję z Intelem, a przynajmniej z jego przeznaczonymi dla netbooków procesorami Atom.

Serce Winda U270 nazywa się E-350 i należy do linii Zacate. Na nową jednostkę centralną składają się dwa rdzenie Bobcat o taktowaniu 1,6 GHz i układ graficzny Radeon HD 6310 (o tym szerzej trochę dalej). Pamięć podręczna wynosi 1 MB, a TDP to 18 W. 

Testy wykazują, że jak na układ energooszczędny i przeznaczony do tanich konstrukcji, najmocniejszy z nowych procesorów AMD jest naprawdę żwawy. 1021 punktów dla CPU w teście 3DMark06 i 2012 punktów w 32-bitowym Cinebenchu R10 dają mu ponad 10% przewagi nad głównym konkurentem – Atomem D525 od Intela. Przy okazji jego nowoczesna architektura okazuje się w ogólnym rozrachunku wydajniejsza od wysoko taktowanych, ale jednordzeniowych procesorów AMD V120 i V140. Wzrost mocy obliczeniowej nie jest jednak na tyle duży, by równać się z wyższą półką niskonapięciowych procesorów Intela o oznaczeniach SU i tym bardziej nowszych UM. 

E-350 to jednak coś więcej niż procesor. Dzięki nowatorskiemu podejściu AMD ochrzczonemu mianem Fusion mamy tu do czynienia z APU, czyli połączeniem w jednym układzie CPU i GPU. Dzięki wydajności wspomnianej już grafiki AMD Radeon HD 6310 jeden chip może stawać w szranki z tandemem procesor Atom plus grafika Nvidia Ion. Tu dla odmiany w testach syntetycznych pewną przewagę notuje rozwiązanie konkurencyjne dla jednostki Winda; różnica nie jest jednak na tyle duża, by w niektórych grach nie uwidoczniła się przewaga technologii AMD. MSI U270 nie jest jednak przeznaczony do grania, co ukazują spadające do kilkunastu kl/s odczyty w niskich ustawieniach, nawet w nie tak nowych produkcjach. 

Ważniejsze jest tu sprzętowe wsparcie UVD3. APU od AMD może pochwalić się płynnym odtwarzaniem wideo w wysokiej rozdzielczości i to właściwie w każdym formacie. W segmencie netbooków nie było to dotychczas takie oczywiste.