Klawisze są otoczone matowym, nieśliskim, jednolitym z wyglądu wypełnieniem. Wciśnięty klawisz zagłębia się 1 mm poniżej powierzchni tejże kratki. Na pulpicie roboczym jest dużo miejsca na oparcie dłoni. Klawisze strzałek są małe, ale oddzielono je od reszty klawiatury, więc łatwo je namierzyć bez patrzenia. Klawisze funkcyjne są mniejsze od pozostałych.

Na prawo od głównego bloku znajduje się oddzielny blok numeryczny liczący cztery kolumny klawiszy normalnej wielkości. 

Klawisze nie są profilowane, tzn. są zupełnie płaskie. Mimo to można było pisać na klawiaturze szybko i bez robienia błędów. To dzięki wyraźnemu stopowi, lekko gumowej powierzchni i rozmieszczeniu klawiszy w trzymilimetrowych odstępach. Skok klawiszy jest średni, a przy naciskaniu stawiają one wyczuwalny (ale nie twardy) opór. Klawiatura się nie ugina. 

Klawiatura ma ośmiostopniowe podświetlenie, które można wyłączyć. Podświetlenie może być regulowane ręcznie lub automatycznie (dzięki czujnikowi światła; może się więc włączyć, kiedy w otoczeniu zrobi się zbyt ciemno). 

Gładzik Elan Smart-Pad jest bardzo duży (jego przekątna to 12,6 cm). Płytka jest matowa, więc nie widać na niej śladów palców. Właściwości ślizgowe są dobre. Cała powierzchnia ma działać jako lewy przycisk myszy. Niestety funkcja przycisku działa opornie i tak naprawdę da się jej używać tylko na środku. Im bliżej krawędzi płytki bowiem, tym krótszy staje się skok przycisku, aż wreszcie całkiem zanika. W przedniej części płytka obsługuje funkcje dwóch przycisków myszy, lewego i prawego. Są one miękkie przy naciskaniu, skok ma dwa milimetry, punkt oporu jest wyraźny, a klik - cichy.

Wynik pomiaru głębi czerni to 0,3 cd/m² na środku ekranu przy maksymalnej intensywności podświetlenia. Kontrast okazał się bardzo wysoki (870:1). 

Paleta barw nie prezentuje się tak rewelacyjnie; brakuje trochę do przestrzeni sRGB, a jeszcze więcej do Adobe RGB. Jest dużo obszerniejsza, niż w Samsungu 700Z5A (15,6" HD+), a trochę szersza, niż w Samsungu 700G7A i MSI GE70 (17,3" Full HD w obu przypadkach).

Intensywność podświetlenia ekranu może być regulowana ręcznie lub automatycznie, przy pomocy czujnika światła zastanego. Maksymalna luminancja wyniosła 261 cd/m² na środku ekranu. Równomierność podświetlenia została osiągnięta w 86%, co jest dobrym wynikiem.  

Matowa powierzchnia ekranu to podstawowy warunek stworzenia komfortowego środowiska pracy na słońcu lub przy rozproszonym świetle. Przy patrzeniu na wprost i z boku treści wyświetlane na ekranie są bardzo dobrze czytelne. Tylko przy spoglądaniu od góry obraz wygląda gorzej, co wiąże się z węższymi kątami widzenia w pionie.

Omawiany model ma na wyposażeniu dysk SSD (SanDisk iSSD P4 8 GB), ale służy on tylko jako pamięć buforowa (ExpressCache) obok pojemnego (1000 GB) dysku Seagate Momentus SpinPoint M8. SanDisk iSSD P4 zapewnia szybkie wychodzenie z hibernacji, krótkie ładowanie się systemu oraz krótkie uruchamianie programów. 

Zestawienie ze sobą tych dwóch dysków to sensowne rozwiązanie. Użytkownik otrzymuje bowiem do dyspozycji bardzo duży zapas przestrzeni dyskowej, a zarazem programy uruchamiają mu się szybciej, niż gdyby w laptopie zastosowano tylko dysk twardy. Nie może natomiast korzystać z szybkiego kopiowania i odczytywania zapisanych danych, cech właściwych nowoczesnym dyskom SSD. Na dysku SanDisk iSSD przechowywane są bowiem tylko najczęściej wykorzystywane dane (np. pliki systemowe, aplikacji Word, Excel, Outlook lub gier). 

Dysk twardy Seagate Momentus może zaimponować pojemnością 1000 GB, ale też relatywnie dobrymi, jak na dysk 5400 obr/min, wynikami testów odczytu i zapisu liniowego (maksymalny odczyt wyniósł 112 i 100 MB/s wg testów HD Tune i CrystalDiskMark). Słabym punktem jest długi czas dostępu do danych (20,3 ms przy odczycie). Przekłada się on na słabe wyniki w testach odczytu/zapisu losowego (wystarczy zerknąć na wyniki testów 4K aplikacji CrystalDiskMark). Dobrym wynikiem dla dysku twardego byłby czas dostępu poniżej 17 ms; taki był udziałem np. dysku Hitachi Travelstar 7K750 (7200 obr/min) z Samsunga 550P7C.

Wyniki testów gier są zbliżone do rezultatów uzyskanych w testach innych laptopów z kartą GF GT 650M. Nie występowało zaniżanie taktowania CPU, które mogłoby pogarszać osiągi. W niektórych tytułach wyniki są lepsze, niż w przypadku laptopów z kartą GF GTX 560M.

W grze Batman: Arkham City Samsung 700Z7C nie sprostał najwyższym ustawieniom, gdyż średnio odnotowano 25 kl/s. Schenker XMG A502 (Clevo W150ER) z tą samą kartą grafiki uzyskał 24 kl/s. Asus G55VW z kartą GTX 660M osiągnął nieco lepszy wynik, 31 kl/s.

Modern Warfare 3 na najwyższych ustawieniach w natywnej rozdzielczości Full HD nie jest wielkim wyzwaniem dla karty GF GT 650M; omawiany laptop uzyskał 45 kl/s. W przypadku MSI GE70, modelu o podobnej konfiguracji sprzętowej, było to 40 kl/s. 

W Max Payne 3 animacja szarpie nawet na naszych ustawieniach wysokich; uzyskano 23 kl/s. To nic niezwykłego w przypadku laptopów z kartą GF GT 650M - Deviltech Fire DTX (model oparty na kadłubku MSI MS-16GA) uzyskał 22 kl/s. Laptop z kartą grafiki GF GTX 580M wykręcił 30 kl/s, a model z Radeonem HD 6990M był w stanie wygenerować 38 kl/s).

W grze Rage uzyskano na bardzo wysokich ustawieniach w natywnej rozdzielczości Full HD 59 kl/s. 

Podsumowując, można stwierdzić, że użytkownik Samsunga 700Z7C będzie poruszał się na granicy grywalności w przypadku wielu tytułów, jeśli skorzysta z najwyższych ustawień i rozdzielczości Full HD. W sytuacji obniżenia rozdzielczości (np. do 1366 x 768) większość nowych gry będzie działała płynnie.

Podczas pracy bez obciążenia użytkownik będzie chętnie korzystać z trybu cichego (Silent Mode). Jest on ustawiony tak, że taktowanie procesora jest ograniczone do 1,2 GHz, a taktowanie GPU Nvidii może osiągać maksymalne wartości (835/1000 MHz dla rdzenia/pamięci). Trzeba jednak pamiętać, że wydzielane przez podzespoły ciepło nie jest aktywnie usuwane z obudowy, która nagrzewa się do około 40°C.

Wielogodzinne obciążenie podzespołów w maksymalnym stopniu powoduje, że temperatury mocno rosną. Na środku klawiatury i nad otworami wentylacyjnymi zmierzono przynajmniej 53°C. Średnia wartości maksymalnych na wierzchu jednostki zasadniczej wyniosła 39°C. Dwie grupy otworów wentylacyjnych znajdują się z tyłu laptopa; wydostające się tamtędy gorące powietrze nagrzewa zawias pokrywy ekranu. 

Na początku testu pełnego obciążenia taktowanie CPU wynosiło 2,3 GHz, a pobór mocy dla całego laptopa - 95 W. Po około 10 minutach zasilacz zrobił się gorący (61°C), pobór mocy regularnie zmieniał się między 93 a 95 W, a taktowanie CPU wynosiło 2,1 GHz. W dalszej fazie tego testu pobór mocy miał wartość 94 W, taktowanie CPU spadło do 1,4-1,8 GHz, a jego temperatura osiągnęła 94°C. Ograniczenie taktowania CPU jest zatem powodowane przez zabezpieczenie termiczne i zbyt małą moc zasilacza. GPU to nie dotyczy, gdyż rdzeń karty Nvidii był w teście pełnego obciążenia taktowany z częstotliwością 835 MHz (maksimum dla Nvidia Boost), a jej temperatura osiągnęła co najwyżej 84°C. 

Wyniki testów syntetycznych były pogorszone tylko przy jednoczesnym maksymalnym obciążeniu GPU (FurMarkiem); w przypadku testu wielowątkowego Cinebench R11.5 wynik spadł z 6,26 do 4,07 pkt. 

W BIOS-ie figuruje funkcja Turbo Control z opcjami Enable/Disable. Domyślne ustawienie to Enable; w tym przypadku funkcja turbo dla CPU wyłącza się przy określonej temperaturze (wyznaczonej przez producenta i niedającej się zmienić). Wybrawszy opcję Disable, przeprowadzono test pełnego obciążenia jeszcze raz, ale częstotliwości taktowania procesora i pobór mocy okazały się takie same.