W przypadku małych laptopów, które często towarzyszą właścicielowi w drodze i bywają użytkowane w dziwnych miejscach obudowa ma szczególne znaczenie. Samsung Q320 zaimponował nam tym polu, a to z kilku przyczyn.

Przede wszystkim jednostka zasadnicza została obudowana arcyprzyjemnym w dotyku plastikiem. Jest on tak milusi, że aż chętnie wodzi się po nim dłonią w akcie napawania się właściwością faktury (nie widzimy w tym nic zdrożnego, o ile motywacją do takiego działania jest  zdrowa chęć nawiązania bliższej więzi ze sprzętem). W dodatku powierzchnia ta jest matowa i nie sposób usmarować ją odciskami palców. Samsung wsłuchał się zatem w krytykę klientów oraz recenzentów i zrezygnował z połyskliwego wykończenia. Dziękujemy!

Bardzo fajnie przedstawia się również kwestia solidności obudowy. Platforma robocza jest nader sztywna. Kiedy dźwiga się laptop trzymany za jeden róg, odnosi się wrażenie, że dla tego sprzętu to betka. Niemniej jednak poddana takiej próbie obudowa lekko trzeszczy, ale niegroźnie. Pozytywną rolę odgrywa zastosowanie napędu optycznego z podajnikiem szczelinowym. Jest on schowany wewnątrz obudowy, nie stanowi jej osobnej części jak w przypadku popularniejszego tackowego, więc tym samym korpus jest spójniejszy i nie daje się tak łatwo deformować.  

Przy jej naduszaniu obudowa trzeszczy czy nawet delikatnie strzela właściwie tylko w lewym przednim narożniku (szczególnie nad gniazdami audio, gdzie również się ugina w przypadku ściskania między palcami).

Miły w dotyku jest również plastik na spodzie obudowy. Jeżeli zadamy sobie trud zajrzenia laptopowi w podwozie, przekonamy się, że zastosowano tam tworzywo dość wysokiej próby. To pozytywny akcent.

Q320 jest za co chwalić i do tego momentu może się wydawać, że to konstrukcja optymalna. Mały Samsung nie jest jednak ideałem. Użytkownik, który wie, co oznacza codzienne przenoszenie laptopa, skrzywi się na widok lakierowanej na wysoki połysk pokrywy. Na nic usprawiedliwienie, że obecnie takie rozwiązanie stosują praktycznie wszyscy producenci. Jest ono podatne na zarysowania i nie ma siły, by na dłuższą metę dało się utrzymać nieskazitelny wygląd klapy (chyba że właściciel nie zerwie folii ochronnej). Może następnym razem producent zmieni sposób wykończenia wieka na bardziej praktyczny.

Oceniając stylistykę, nieciekawie prezentują się metalopodobne aplikacje po bokach, na zawiasach i między nimi. Poza tym wygląd notebooka jest bez zarzutu. Stylistyka jest nie zanadto prosta, laptop mimo drobnych minusów prezentuje się elegancko, dobrze świadczy o guście właściciela. Wzornictwo Q320 przypomina Sony Vaio SR (a przy tym mały Koreańczyk chyba nawet jest ładniejszy).

Istotnym mankamentem wydało się nam ograniczenie kąta odchylenia ekranu. Właściwość ta może być kłopotem dla użytkownika, bo istnieje możliwość uzyskania kąta o wartości zaledwie około 120 stopni. Przy pracy z laptopem spoczywającym na kolanach nie można więc uzyskać optymalnej płaszczyzny patrzenia (na wprost) a przychodzi spoglądać na ekran nieco z góry.

Na kontrolki stanu zwracamy zwykle uwagę, kiedy są zbyt jaskrawe. W przypadku Q320 było akurat na odwrót - światełko na wyłączniku to zaledwie słabo widoczny punkt, a diody na przednim rancie mogą się schować za fałdem odzieży, jeżeli pracujemy z laptopem umiejscowionym na udzie (zgadza się - do utrzymania go w równowadze wystarczy jedno).

Jeszcze jedna świetna sprawa w dziedzinie solidności – ekranu właściwie nie da się wyginać na boki i kiedy podnosi się pokrywę tylko za jeden z rogów, ani trochę się ona nie wykrzywia. W pozytywny sposób wpływa to na komfort psychiczny użytkownika. W takim Vaio Z dla przykładu ekran wygina się tak, iż ma się wrażenie, że jego obudowa zaraz pęknie. Tu i po dłuższym czasie nie powinno dochodzić do uszkodzeń strukturalnych powstających w wyniku naprężeń i zmęczenia materiału.  

Zawiasy swoją drogą trzymają ekran świetnie nawet przy niewielkim kącie. Nie ma mowy o podrygiwaniu wyświetlacza po korekcie ustawienia czy w przypadku poddania laptopa wstrząsom.

Samsung Q320 otrzymał ekran o przekątnej 13,4” formatu 16:9 (nominalna rozdzielczość to 1366x768 pikseli). Matryca produkcji Chi Mei Optoelectronics jest podświetlana diodami LED, ze wszystkimi zaletami tego rozwiązania. Przykrywa ją warstwa pleksi. Na szczęście cienka, więc całość nie wygląda źle (szyby właściwie nie widać, kiedy matryca jest włączona – poznaje się jej obecność, spojrzawszy na błyszczącą się ramkę).  

Dzięki zasłonięciu szybką ekran nie ma wewnętrznej krawędzi przy samej matrycy. Dla użytkownika jest to o tyle pozytywne, że w tym zakamarku nie gromadzą się zanieczyszczenia. Laptop będzie zatem wyglądał lepiej po dłuższym czasie użytkowania. Rzeczona szybka powoduje jednak spore refleksy.

W ciągu dnia z odbiciami można sobie poradzić, zwiększając jasność do maksymalnej (na minimalnej ekran bardziej przypomina lustro niż wyświetlacz). Średnia luminancja przy zasilaniu notebooka z sieci to około 200 cd/m².

Podstawowym mankamentem matrycy Samsunga jest jednak słabe odwzorowanie kolorów. Są one nad wyraz blade i rozmyte. Marnie wygląda też głębia czerni. Do tego dochodzi fakt, że u dołu ekranu daje o sobie znać poświata, którą można podzielić na dwie warstwy – jaśniejszą o wysokości około 1 mm nad samą krawędzią oraz rozproszoną, sięgającą do około 1/5 wysokości ekranu.

Nisko oceniliśmy również kąty widzenia. Zniekształcenia obrazu przy patrzeniu nań z góry okazały się wyraźnie silniejsze niż na matrycy redakcyjnego MSI VR340, sytuującego się na dużo niższej półce jakościowej. Nie świadczy to dobrze o Samsungu Q320.

W przysłanym nam do testu modelu zastosowano procesor Intel Core 2 Duo P7450 (2,13 GHz). To nowoczesna jednostka (wykonana w technologii 45 nm), która charakteryzuje się całkiem niezłą wydajnością przy umiarkowanym poborze mocy. Jako taka znakomicie nadaje się do wykorzystania w laptopie o dużych walorach mobilnych, a jednocześnie spełniającym rolę podstawowej maszyny do pracy.

GeForce G 105M to karta nowej generacji, ale oparta o starą technologię (proces 65 nm). W ofercie Nvidii zajęła miejsce popularnego w laptopach układu 9300M GS. W porównaniu z nim posiada o połowę mniej (tylko 8) zintegrowanych jednostek cieniujących, ale cechuje się wyższą częstotliwością taktowania (640/1600 MHz). Osiągi poprawia do pewnego stopnia fakt, że procesor graficzny korzysta z 256 MB własnej pamięci GDDR3 (taktowanej z częstotliwością 700 MHz, tj. 1400 MHz efektywnie). Wydajność ogranicza wszelako zastosowanie wąskiej, 64-bitowej magistrali, która przesądza o tym, że GF G 105M nie nadaje się do bardziej wymagających gier. Bądź co bądź, Samsung Q320 to laptop o dość niewielkiej obudowie, a w modelach o podobnych rozmiarach mocne karty graficzne stosuje się bardzo rzadko.

Ciepło

Kiedy pracuje się z aplikacjami biurowymi, nie ma problemu z ciepłem. Swobodnie można wówczas operować na laptopie trzymanym na kolanach, i to przez dowolny czas.
 
Trochę inaczej wygląda to w przypadku wykorzystywania pełni możliwości podzespołów. Wówczas spód laptopa rozgrzewa się do około 40 stopni i więcej. Przy wylocie powietrza z wentylatora temperatura potrafiła wzrosnąć do 45 stopni. Widać, że zastosowanie autonomicznej karty grafiki ma swoje konsekwencje.