Smart7 Fobos GX15D G1 (zbudowany na kadłubku Quanta NL5A) pod względem stylistyki przypomina nieco laptopy Alienware. Waży 2,625 kg, więc zalicza się do raczej cięższych notebooków z 15-calowym ekranem. Jest jednak lżejszy od wspomnianych notebooków Alienware. Bardzo ciężki jest natomiast jego zasilacz (jego masa to 1 kg).

Obudowa Fobosa GX15D G1 została wykonana z materiałów wysokiej jakości. Pokrywa ekranu oraz pulpit są aluminiowe zaś podstawa wytworzona jest z gumowanego, przyjemnego w dotyku i dość sztywnego plastiku. Jako że model ten jest skierowany do bardziej wymagających graczy, powierzchnie obudowy zostały w niektórych miejscach podświetlone. Dwie linie niebieskiego podświetlenia wbudowano w klapę. Dwie kolejne umieszczono na frontowej ściance laptopa. Podświetlanie to dodaje szyku, ale niestety nie ma możliwości zmiany jego koloru. Omawiany laptop ma także podświetlane klawiaturę, gładzik i guzik zasilania. W przypadku tych trzech elementów możliwa jest zmiana barwy światła.

Obudowa ekranu jest dość gruba, dzięki czemu zapewnia ekranowi solidną ochronę przed punktowym naciskiem. Na pochwałę zasługuje także odporność zastosowanego aluminium na trudy dnia codziennego, w tym na zabrudzenia, ślady palców a częściowo także na zatłuszczenie. Ramka ekranu jest matowa i zapobiega refleksom w czasie pracy.

Zawiasy w Fobosie GX15D G1 działają z dobrze dobranym. średnim oporem. Dzięki połączeniu tegoż z ciężką jednostką zasadniczą możliwe jest otwarcie laptopa przy użyciu jednej ręki. Zawiasy pozytywnie prezentują się także pod względem płynności pracy. Nieco słabiej wypadają natomiast w aspekcie maksymalnego kąta odchylenia ekranu (135 stopni).

Korpus Fobosa GX15D G1 jest odpowiednio odporny na naciski czy ściskanie. Pochwalić należy także spasowanie poszczególnych elementów oraz fakt, iż spód laptopa jest jest gumowany (co zapobiega możliwości wyślizgnięcia się laptopa z ręki w czasie wyjmowania go z torby).

Dostęp do podzespołów w przypadku Fobosa GX15D G1 jest dość łatwy. W celu zdjęcia spodu wystarczy odkręcić dziesięć śrubek krzyżowych. Daje to dostęp do obu wentylatorów układu chłodzenia, dwóch gniazd pamięci (obu zajętych w testowanym egzemplarzu), zatoki na 2,5-calowy dysk (wolnej w tym akurat modelu), gniazda M.2 (zajętego przez SSD), karty sieci bezprzewodowej oraz akumulatora.

Smart7 Fobos GX15D G1 jest wyposażony w przyzwoity zestaw złączy. Na pokładzie są między innymi trzy USB 3.0, jedno USB 3.1 typu C,  mini DisplayPort oraz HDMI. Wszystkie gniazda umieszczono w tylnych częściach obu boków, co pozostawia miejsce na operowanie zewnętrzną myszką.

Klawiatura typu wyspowego, w którą wyposażono Fobosa GX15D G1, już na pierwszy rzut oka budzi pozytywne wrażenie. Wszystkie płytki klawiszy mają stosowną wielkość i są dobrze oznaczone. Same klawisze cechują się niezbyt głębokim, przeciętnie głośnym i miękkim skokiem oraz właściwą odpowiedzią. Układ klawiatury jest dość tradycyjny, przez co praktycznie od początku można na niej pisać całkiem komfortowo. Klawiatura została dość dobrze podparta, co zapobiega większym ugięciom w czasie pisania. Ważkim atutem tego urządzenia jest 2-stopniowe podświetlenie, którego intensywnością można sterować przy pomocy kombinacji klawiszy Fn + spacja. Podświetleniem klawiatury (a dodatkowo także przycisku zasilania i gładzika) można sterować także dzięki aplikacji Control Center. Jest tu też możliwość wybrania kolorów iluminacji dla trzech stref na klawiaturze oraz dla wspomnianych powyżej gładzika i guzika power. Kolejnym pozytywem omawianej klawiatury są pełnowymiarowe klawisze kierunkowe oraz harmonijnie ułożony blok numeryczny. Pewnym minusem mogą okazać się blokady w kombinacjach trzech jednocześnie wciskanych klawiszy. Nie są one jednak szczególnie uciążliwe. Oto ich wykaz:

• W + A oraz Esc, ;,
• S + A oraz Esc, F3,
• S + D oraz F2, F3,
• W + D oraz F2, ;.

Gładzik Fobosa GX15D G1 ma dość futurystyczny wygląd. Pewne wrażenie robi także jego podświetlana powierzchnia. Powierzchnia owa jest śliska i przyjemna w dotyku, co zwiększa komfort obsługi. Nieco brakuje oddzielnych przycisków, ale te wbudowane w płytkę dotykową są całkiem użyteczne. Nie można także narzekać na brak czułości czy niestosowną rozdzielczość. Ponadto gładzik jest nieco obniżony względem pulpitu roboczego, dzięki czemu nie ma obawy o obsunięcie się palca poza jego obszar. Niechlubnym wyjątkiem jest tu górna krawędź gładzika, będąca na tym samym poziomie, co podstawa klawiatury, i praktycznie niczym od niej nie oddzielona.