Trzeba przyznać jedno - poszukiwanie własnej, unikalnej wizji tabletu internetowego było dla Sony opłacalne. Z całą pewnością nie było łatwo przekształcić oklepaną formułę tabletu (w tym przypadku z ekranem 9,4") w wyrób o niepowtarzalnym wzornictwie. Obudowa Sony S ma kształt złożonego magazynu papierowego. Asymetryczna forma tabletu ma szerokie wgłębienie między przodem a tyłem (po bokach), gdzie jest dużo miejsca na palce. Tym samym użytkownik ma znaczną swobodę pod względem dobierania sposobu trzymania urządzenia. Orientacja wyświetlanego obrazu zmienia się w zależności od położenia tabletu w dłoniach użytkownika.

Sony S to w całości plastikowa konstrukcja, która mimo to jest jednak solidna i mocna. Akumulator jest co prawda wbudowany, ale nie przylutowywano go na stałe. Autor nie mógł więc nie skorzystać z okazji i wyjął baterię po zdemontowaniu tylnej osłony. Pierwszym i najważniejszym krokiem jest wykręcenie dwóch śrubek znajdujących się pod wklejonymi nóżkami. Po drodze do akumulatora użytkownik natrafia na szkielet z tworzywa sztucznego, który zapewnia dobrą sztywność korpusu. Nie bez znaczenia pod tym względem jest także stosunkowo ciężka konstrukcja bazowa, na której osadzony został ekran. Mając na uwadze fakt, iż nie zaleca się kompletnego rozbierania tabletu na części, zainstalowana w nim bateria jest w zasadzie jedynym elementem, który można wymienić.

Ważący 591 g Sony S nie jest jakoś szczególnie lekki w porównaniu do innych tabletów. Apple iPad 2 (9,7", 601 g) jest prawie tak samo ciężki, ale posiada lżejszą ładowarkę (95 g zamiast 139 g). LG V900 (8,9", 632 g) waży z kolei nieco więcej. Samsung Galaxy Tab 10.1v (10,1", 574/65 g) jest zaś trochę lżejszy i ma do tego niesamowicie lekką ładowarkę.

Trzymanie Sony S jest bardzo wygodnie dzięki wspomnianym wgłębieniom po bokach obudowy. Zapewniają one palcom pewne punkty zaczepienia. Błyszczący spód obudowy, który jest usiany drobnymi wypustkami, całkiem dobrze radzi sobie ze śladami palców. Jego przeciwieństwem jest pod tym względem lustrzana powierzchnia ekranu, na której - co typowe dla tabletów - zbiera się cała masa tłustych śladów po palcach. Przycisk zasilania jest łatwo dostępny, a jedynymi przyciskami wymagającymi trochę więcej przyzwyczajenia są te służące do regulowania natężenia dźwięku.

Projektanci Sony byli prawdopodobnie zdania, że porty peryferyjne mogą tylko zepsuć udany wygląd urządzenia. Właśnie dlatego jedynym widocznym interfejsem zewnętrznym jest podwójne gniazdo służące do podłączania słuchawek/mikrofonu. Port micro USB i czytnik kart pamięci SD zostały ukryte pod otwieraną klapką. W tym samym miejscu ma się również znaleźć gniazdo karty SIM, którą będzie można zainstalować w wersji 3G omawianego tabletu (premiera planowana na listopad).

Czytnik kart pamięci w standardowym formacie SD, 32x23x2,1 mm, należy uznać za plus, ponieważ większość tabletów posiada czytnik tylko w formacie microSD, 11x15x1 mm (np. Motorola Xoom, HTC Flyer 7") lub nie posiada go wcale (iPad 2, Samsung Galaxy Tab 10.1v, LG V900).

W teorii oznacza to, że wbudowaną pamięć 16/32 GB można maksymalnie rozszerzyć o dodatkowe 32 GB (tablet obsługuje karty SDHC, a nie jest kompatybilny z kartami SDXC 64 GB). Wydawałoby się więc, że wystarczy już potem skopiować tylko filmy i muzykę na jedną z takich kart i ruszyć w podróż. Niestety nie jest to takie proste. Okazuje się bowiem, że urządzenie [w stanie fabrycznym - przyp. red.] nie może odtwarzać plików bezpośrednio z karty pamięci i trzeba je najpierw skopiować do pamięci wewnętrznej tabletu. Ponieważ pojemność tej pamięci jest zbyt mała, użytkownik będzie musiał na bieżąco kasować wcześniej wgrane filmy itp. W domu można natomiast skorzystać z aplikacji VLC Direct i przesyłać filmy bezpośrednio z komputera do tabletu Sony.

Zasilacz o mocy 30 W podłącza się do urządzenia za pomocą czterostykowego wtyku. Czynność ta okazuje się ciut skomplikowana, jeśli użytkownik musi to zrobić bez patrzenia.

Sony S uzyskał bardzo dobre wyniki w teście Google V8 (JavaScript, prędkość przeglądarki internetowej). LG V900 i Motorola Xoom są tutaj tylko trochę szybsze. Linpack Pro (liczba operacji zmiennoprzecinkowych na sekundę), który mierzy potencjał wydajnościowy CPU, stawia tablety z układem Tegra 2, a wśród nich Sony S, właściwie na równi. Ze stawki udało się wybić (na korzyść) tylko Samsungowi Galaxy Tab 10.1.

Z niewiadomych przyczyn omawiany tablet Sony pozostał daleko w tyle za innymi modelami z układem Tegra 2 w teście Quadrant (CPU/GPU). To dziwne, bo platforma sprzętowa jest ta sama. Osiągi Sony S w testach Smartbench 2011 (CPU/GPU) były z kolei na wysokim poziomie. Japoński tablet nie uzyskał jednak aż tak dobrego wyniku w Games Index, jak Motorola Xoom. 

Test Browsermark (JavaScript/HTML) wypadł dla tabletu Sony bardzo dobrze. Rezultat w wysokości 89600 pkt. jest bardzo bliski osiągnięciom LG V900, Motoroli Xoom oraz Samsunga Galaxy Tab 10.1, czyli najlepiej punktujących modeli w naszym zestawieniu. Test SunSpider (tylko JavaScript) zakończył się dla Sony wynikiem poniżej 2200 ms, a więc tylko minimalnie gorszym od czasów uzyskiwanych przez LG V900, Xoom, Acera A100 oraz Galaxy Tab 10.1. 

Wyniki testów świadczą o dobrej wydajności tabletu Sony, która kształtuje się na poziomie, jakiego należałoby oczekiwać od urządzenia z układem Tegra 250 oraz systemem Android 3.1.

Litowo-jonowa bateria mieści 18,5 Wh energii. Jej pojemność jest skromna w porównaniu do innych tabletów, tj. np. iPada 2 (25 Wh), Acera W500 (35 Wh) czy Motoroli Xoom (24,5 Wh). Z tego powodu przebiegi uzyskiwane na zasilaniu wewnętrznym są relatywnie krótkie.  

Test korzystania z internetu (WLAN) ze średnim podświetlaniem obrazu zamknął się w przypadku Sony S wynikiem 5:30 h. W tym czasie tablet był używany do surfowania w sieci oraz oglądania filmów. Samsung Galaxy Tab 10.1v okazał się w tym sprawdzianie o wiele lepszy (pracował przez 9:35 h). Lepszymi osiągnięciami mogą się też pochwalić LG V900 (7:15 h), iPad 2 (7:30 h) oraz Motorola Xoom (7:26 h).