Srebrny na zewnątrz, biały w środku. W takich rzucających się w oczy, niemniej jednak skromnie matowych kolorach prezentuje się nam Vaio VPC-EC1M1E/WI. Od powierzchni pod nadgarstkami zaczyna się część, która wygląda na gładką porcelanę, a w rzeczywistości wykonana jest z plastiku. Mleczno-biały kolor cechuje lekko migotliwy efekt. Uwidacznia się on tylko w promieniach słońca. Błyszcząca powierzchnia szybko pokrywa się odciskami palców. Ze względu na kolorystykę są one jednak prawie niewidzialne. Klawisze osadzone są trochę poniżej poziomu pulpitu, a przestrzeń pomiędzy nimi wypełnia biały, matowy plastik. Za klawiaturą znajduje się srebrzysty panel, który skrywa głośniki oraz trzy guziki i wyłącznik komputera.

Ekran o przekątnej 17,3 cala przytrzymują dwa niewielkie zawiasy. Wykonują one swoją pracę solidnie, a wyświetlacz chwieje się tylko przy całkowitym odchyleniu. Maksymalny kąt otwarcia to około 135 stopni. Wartość ta jest wystarczająca do komfortowego korzystania z laptopa na kolanach, nawet przez wysokie osoby. Za błąd konstrukcyjny należy uznać bardzo nisko opadającą dolną krawędź klapy. Przy otwarciu ekranu do końca znajduje się ona zaledwie kilka milimetrów nad powierzchnią stołu. Jeśli laptop zostanie podniesiony z przodu (np. w celu zmiany pozycji), srebrny lakier niechybnie trzeć będzie o stół lub inne podłoże. Może to zaowocować brzydkimi zarysowaniami.

Wieko jest relatywnie grube, przez co zyskuje na stabilności. Jego wierzchnia część pozostaje w pewnej odległości od tylnej strony matrycy, dzięki czemu niewielkie ugięcia powierzchni nie powodują śladów na wyświetlaczu.

Kiedy trzyma się komputer w rękach, jednostka zasadnicza daje uczucie sztywności. Podstawa ani trochę nie ustępuje pod naciskiem; dotyczy to nawet dużej klapy skrywającej miejsce na dwa dyski twarde. Mleczna podkładka pod ręce nie ugina się w żadnym miejscu i sprawia wrażenie wykonanej z solidnych, wysokiej jakości materiałów.

Spód laptopa umożliwia dostęp do dysku twardego i pamięci operacyjnej. Podczas gdy pamięć DDR3 zajmuje dwa gniazda (po 2048 MB w każdym), przy dysku pozostaje wolne miejsce. Dysk 2,5” jest przykręcony do ramki i podłączony taśmą do kontrolera SATA. Ilość miejsca obok niego jest wystarczająca dla kolejnego dysku twardego. Nie ma jednak kabla połączeniowego. Marzeniu o dwóch twardzielach w 17-calowym Sony nie będzie więc dane się urzeczywistnić.

Model EC nie jest zbyt obficie wyposażony w złącza. Zestaw interfejsów zawierający eSATA i ExpressCard/34 powinien jednak zadowolić nawet bardziej wymagającego użytkownika. Vaio VPC-EC1M1E ma wszystko, co potrzebne, by podłączyć notebook do środowiska pracy w nowoczesnym domu. Następujący scenariusz powinien naświetlić najczęstsze zastosowania domowej sieci.

Podłączony do eSATA szybki zewnętrzny dysk twardy przyda się np. do przechowywania filmów. Serwer dostępowy zasilą dane przez kontroler Gigabit Ethernet. Wysoka przepustowość tego łącza umożliwi transmisję strumieniową filmów w wysokiej rozdzielczości przez sieć Ethernet. Filmy te będą oczywiście przekazywane razem z dźwiękiem przez HDMI na zewnętrzny telewizor. Naturalnym uzupełnieniem jest bezprzewodowe połączenie 300 Megabit DraftN. Jeśli, komuś brakuje czegoś w tym scenariuszu, np. FireWire czy tunera TV, może łatwo się w nie dozbroić używając ExpressCard.

Rozłożenie portów może sprawić problemy. VGA i HDMI leżą na lewej flance tak blisko siebie, że niemożliwe jest używanie ich jednocześnie. Usytuowanie złączy w przednich partiach laptopa może też utrudniać korzystanie z myszy. By uniknąć walki z kablami po podłączeniu peryferiów do eSATA czy USB, konieczny będzie powrót do płytki dotykowej. Oczywiście jest to problem tylko wtedy, gdy kable są akurat podłączone. Złącza na tylnej ściance wydają się dla zastosowań domowych lepszym rozwiązaniem. Szczególnie umieszczone tam grube i nieporęczne kable VGA, HDMI czy eSATA przeszkadzałyby najmniej. Uniemożliwiłoby to jednak niskie osadzenie ekranu.

Czytnik kart i gniazda audio znalazły miejsce na froncie, co jest typowe dla Vaio. Kolejnym wyróżnikiem Sony są rozdzielone czytniki kart SD i MS.

Błyszczący panel nie przekonuje do siebie niskim poziomem kontrastu. Zmierzona dla ekranu 17,3” (1600x900 pikseli, WXGA++) wartość to 200:1. To poziom typowy dla netbooków i laptopów biurowych kupowanych ze względu na cenę, a nie jakość wyświetlacza. Przy wyższym kontraście, np. 500:1 kolory mogłyby okazać się bardziej soczyste. Dużo przyjemniej oglądałoby się wtedy filmy czy zdjęcia. W subiektywnej ocenie kolory nie wyglądają tak źle, jak by sugerował poziom kontrastu. Błyszcząca powierzchnia zwodzi oko i pozwala czerpać przyjemność z oglądania filmu takiego jak np. "Władca pierścieni".

Rozdzielczość WXGA++ zapewnia dobry ogląd. Dwa umieszczone obok siebie okna wpasowują się niemal idealnie. Kto nie godzi się na żadne ograniczenia przestrzeni roboczej, powinien się zastanowić nad wersją VPC-EC1S1E/BJ z rozdzielczością Full HD (1920x1080). Ten model ma również nadającą się do gier kartę grafiki ATI Mobility Radeon HD 5650.

Przeciętna luminancja maksymalna wynosi 204 cd/m². Wartość szczytowa wyniosła 212 cd/m² na środku górnej części ekranu. Wobec błyszczącej powierzchni matrycy i niezbyt imponującego czasu pracy na baterii, nie należy uznawać ograniczonej jasności za tragiczną. Do użytku domowego poziom rozświetlenia jest w zupełności wystarczający.

Jeśli ktoś jednak pokusi się o wyjście na światło słoneczne, powinien poszukać ocienionego miejsca. A to dlatego, że na powierzchni wyświetlacza pojawiają się silne refleksy. Podczas testu w takiej sytuacji, patrząc na wprost, można było rozpoznać na ekranie tylko ciemny obraz. Problem ten narasta w bezpośrednio padającym świetle słonecznym. Spoglądając na ekran z boku, ciężko było dostrzec jakiekolwiek kolory czy nawet czcionki.

Hałas

Jeśli chodzi o hałas, Sony Vaio EC pokazuje się z dobrej strony. Gdy system nie jest zbytnio zajęty, chłodzenie wykazuje minimalną aktywność. Nigdy się jednak nie wyłącza. Wartość zmierzona na luzie to 31,6 dB. W tym czasie uwagi użytkownika nie zajmuje dysk twardy (cicho szumiący w tle), a odczyt i zapis głowic również go nie rozpraszają.

Przy dużym obciążeniu wentylacja jest wyraźnie słyszalna, nigdy jednak nie denerwująca. W stresie (FurMark i Prime95) szum osiąga maksymalnie 40,4 dB. Niesłyszalny jest zmierzony okresowy spadek tej wartości do 39,8 dB. Wiatrak pracuje raczej równomiernie, niezależnie od poziomu obciążenia CPU i/lub GPU. Może się nie podobać to, że przy zwiększaniu obciążenia słychać wyraźnie rozkręcający się wentylator, jednak jego praca stabilizuje się po kilku minutach.

W ogólnym rozrachunku chłodzenie pozostawia dobre wrażenie. Gdy to konieczne wiatraczek, pracuje łagodnie i równomiernie. W trybie bezczynności jego szum ginie w otoczeniu.

Ciepło

Temperatury idą za przykładem kulturalnego chłodzenia. Przy braku obciążenia przeciętna ciepłota dolnej części laptopa wynosi 24°C. Taka sama temperatura panuje pod nadgarstkami. Przy zwiększeniu obciążenia rośnie też wyraźnie wydzielane ciepło, jednak nie staje się poważnym problemem. Gdy pracują FurMark i Prime95, chłodzenie chodzi na najwyższych obrotach. Spód rozgrzewa się w tym czasie miejscowo do 43°C (w okolicach wylotu powietrza). Temperatury powierzchni roboczej utrzymują się na niskim poziomie nawet przy dużym obciążeniu. Wartość zmierzona na gładziku to 30°C.

W teście obciążeniowym czujniki na procesorze wskazują maksymalnie 67 stopni Celsjusza. Karta graficzna również nie gotuje się w stresie. Jej sensor zgłasza najwyżej 63°C.

Sony Vaio VPC-EC1M1E to laptop multimedialny, który pokazuje swoje mocne strony również w zastosowaniach biurowych. Na tym polu szczególnie przyda się zarówno responsywna klawiatura, jak i niewielkie nagrzewanie i hałaśliwość. Technicznie rzecz biorąc, Vaio jest raczej uniwersalnym laptopem biurowym o ponadprzeciętnej wydajności. Core i3 zapewnia obecnie odpowiednią wydajność; przydałoby się jednak więcej mocy w wymagających aplikacjach (Turbo Boost). Przeciętna grafika ATI MR HD 5470 nie nadaje się do współczesnych gier.

Do zalet można zaliczyć użyte materiały i dobrą jakość wykonania. Obudowa może się podobać, choć oczywiście zależy to od gustu. Solidne oparcie rąk i wieko upewniają w wysokiej ocenie trwałości. Jednostka zasadnicza ze stabilnie zamontowaną baterią pewnie leży w dłoniach. Słabym punktem konstrukcji wydała się testerowi nisko prowadzona linia otwartego ekranu, co może łatwo prowadzić do zarysowań dolnej krawędzi dekla.

Wyświetlacz oferuje jasność wystarczającą do użytku domowego, należy mu jednak wytknąć niski poziom kontrastu. Mobilność 17-calowca ogranicza nie tylko silnie połyskliwa powierzchnia matrycy. Słaby akumulator (39 Wh) ogranicza czas pracy bez zewnętrznego zasilania. Czas korzystania z Internetu przez sieć bezprzewodową nie osiąga nawet dwóch godzin.

Aktualne ceny notebooka Sony Vaio EC1M1E