Obudowa Vaio YA1 jest smukła, a z przodu kończy się na kształt klina. Model ten przypomina z wyglądu notebooki Vaio z serii Z i S. I on posiada z tyłu obudowy strukturę w kształcie walca, głęboko schodzące zawiasy, podniesioną względem klawiatury podpórkę pod ręce o chropowatej powierzchni i antracytowe, matowe wykończenie. 

Poręczna a zarazem stabilna konstrukcja nie jest niestety całkowicie odporna na siły nacisku. Zewnętrzne powierzchnie obudowy potrafią się bowiem nieco uginać podczas trzymania jej oburącz. Absolutnie niepodatnym na odkształcenia okazał się natomiast obszar podparcia dłoni. Tego samego nie można powiedzieć o spodzie komputera. Zwyczajny nacisk na obszar szczelin wentylacyjnych na środku  skutkuje zauważalnym uginaniem się tej powierzchni. Dobre wrażenie robi akumulator, który nie wystaje poza obrys obudowy i tkwi stabilnie w swojej wnęce.

Na rynku można zauważyć coraz więcej minilaptopów i netbooków z ograniczonym udziałem powierzchni wykończonych na wysoki połysk. W przypadku testowanego Vaio zrezygnowano z nich kompletnie. Matowe wieko jest w dodatku całkowicie odporne na zbieranie smug po palcach. Po zestawieniu ze sobą mocno wygładzonego obszaru za klawiaturą oraz fakturowanej powierzchni podkładki pod ręce, laptop Sony YA1 może się pochwalić wyglądem subtelnym na tyle, aby minęło naprawdę sporo czasu, zanim będzie go można uznać za „przechodzony”.

Klapa komputera wydaje się dość sztywna. Dopiero przy mocniejszym naduszeniu można było zauważyć uginanie się centralnego obszaru wieka. Zawiasy pozwalają na uzyskanie stosunkowo wąskiego kąta regulacji pokrywy ekranu, którą można odchylić jedynie do około 135 stopni. Brak ograniczników pozycji końcowej skutkuje z kolei tym, iż pokrywa wpada w drgania po ustawieniu maksymalnego wychylenia. Zawiasy zostały osadzone pewnie, dzięki czemu klapa nie telepie się podczas przenoszenia komputera czy w przypadku narażenia go na wstrząsy.

Mechanizm zamknięcia pokrywy został niestety rozwiązany słabo. Po odwróceniu komputera do góry nogami klapa odstaje aż 5 cm od jednostki zasadniczej.

Z uwagi na swoje małe rozmiary, laptop Vaio YA1 został wyposażony w równie skąpy zestaw interfejsów, co Acer 1830T czy Lenovo U160. Jako dodatek do trzech portów USB 2.0 w komputerze zainstalowano port HDMI oraz gniazdo VGA. Dwa ostatnie służą do podłączenia telewizora (sygnał audio przez HDMI) lub większego monitora LCD.

Rozmieszczenie interfejsów należy uznać za rozsądne, zważywszy na ograniczoną ilość dostępnego miejsca. Gniazdo VGA zainstalowano tuż przy porcie HDMI po lewej stronie obudowy. Użytkownicy praworęczni nie będą musieli zatem borykać z kablami przeszkadzającymi w operowaniu myszką. W przypadku laptopa używanego zazwyczaj na biurku korzystne byłoby posiadanie złączy z tyłu obudowy. Vaio YA1 to jednak sprzęt z kategorii urządzeń bardzo mobilnych, więc nie jest pomyślany do użytkowania stacjonarnego, z licznymi podpiętymi na stałe peryferiami. YA1 nie posiada portu dokującego występującego w biznesowych Vaio z serii S oraz Z.

Hałas

Komputer tak mały i lekki jak omawiany Vaio YA powinien być notebookiem idealnie chłodnym i nienagannie cichym. Przeprowadzone testy potwierdziły ten stan rzeczy. 

Podczas surfowania w sieci, korzystania z komunikatora i sprawdzania poczty poziom hałasu generowanego przez wentylator nie przekroczył 33,8 dB. Od czasu do czasu wiatrak potrafi się wyłączyć, a jedynym dźwiękiem wydobywającym się wtedy z komputera jest delikatny szum dysku twardego (o natężeniu najwyżej 31 dB). Wentylator pozostaje bezczynny jedynie do momentu, w którym temperatury wzrosną do tego stopnia, aby musiał się on włączyć z powrotem. Dla rozgrzanej obudowy czynność ta powtarza się co 2 minuty, a natężenie hałasu osiąga 33,8 dB. Chwilę potem wentylator wyłącza się ponownie.

Powszechnie wiadomo, że niektóre notebooki Vaio cierpią na przypadłość objawiającą się emitowaniem charakterystycznych nikłych dźwięków o wysokiej częstotliwości. Tzw. piszczenie nie dało znać o sobie podczas testów i użytkowania modelu Vaio YA1, zarówno pod obciążeniem, jak i w trybie jałowym (na zasilaniu z sieci i akumulatorowym).

Przy jednoczesnym obciążeniu CPU oraz zintegrowanego GPU (GMA HD) natężenie emitowanego hałasu wyniosło maksymalnie 39,7 dB (i był on wyraźnie odczuwalny). Wartość ta utrzymuje się stale, a po zakończeniu obciążania podzespołów w ciągu 5 sekund spada do 34,1 dB. Szum o tym niższym natężeniu był generowany także wtedy, kiedy laptop Sony był obciążany tylko aplikacją 3DMark06 lub FurMark.

Ciepło

Wybór niskonapięciowego procesora okazał się na tyle trafny, aby umożliwić Vaio YA1 utrzymanie komfortowych temperatur niezależnie od sytuacji.

Załączone poniżej schematy mogą na pierwszy rzut oka wydać się niewiarygodne. Niższe temperatury na luzie niż pod obciążeniem? A jednak. Diagramy się nam nie pomyliły, a temperatury obudowy były w teście skrajnego obciążenia miejscami faktycznie niższe, aniżeli bez obciążenia. Zakładamy, że to skutek różnic w aktywności wentylatora, który w teście „na luzie” czasem się wyłączał [trzeba jeszcze wspomnieć o wpływie odrobinę niższej temperatury otoczenia w teście obciążeniowym – przyp. red.].

W każdym razie kultura pracy laptopa Sony wydaje się być w tej mierze wręcz idealna. Zastosowany układ chłodzenia musi tym samym posiadać świetną wydajność i prawdopodobnie poradziłby sobie z mocniejszym niskonapięciowym Core i5 a nawet i z normalnym procesorem o TDP na poziomie 35 W.

Powyższe potwierdza niska temperatura CPU w stresie, który według czujników rozgrzał się do zaledwie 57°C. W stanie względnego luzu jego temperatura wynosiła 37°C.