Konstruktorzy Toshiby przy projektowaniu obudowy L500-1Q9 wykorzystali sprawdzone we wcześniejszych modelach rozwiązania. Obudowa jest niemal identyczna jak w starszej L500-12Q; różnice widoczne są jedynie w przypadku koloru klawiatury.  

Toshiby tradycyjnie kojarzą mi się z konstrukcjami obłymi i masywnymi. Nowa L500 nie stanowi wyjątku od reguły. Obudowa jest pękata i na wysokość przy zamkniętej klapie z przodu liczy sobie 38 mm z tyłu zaś przekracza 45 mm. Są to wyniki godne niektórych laptopów z ekranem 17".

Z zewnętrznej strony kolorystyka nowej L500 nie wzbudza większego zainteresowania. Pokrywa ekranu jest pokryta błyszczącym szarym lakierem, który przyozdobiono klasycznymi dla Toshiby lekko falowanymi liniami. Na środku klapy umieszczono duży szary napis „Toshiba”. Jak można się spodziewać, przy błyszczących powierzchniach zewnętrzna część pokrywy jest wysoce podatna na zatłuszczenia i odciski palców. Od wewnętrznej strony ramka matrycy została wykonana z nieco mniej połyskliwego czarnego plastiku.

Klapę łączy z platformą roboczą (podobnie jak w poprzednich modelach) jeden szeroki zawias. Być może nie byłoby to złe rozwiązanie, gdyby pokrywa była zamykana na zatrzaski lub gdyby użyto mocniejszych magnesów. Niestety, nie wprowadzono żadnego z tych rozwiązań. Co za tym idzie, po odwróceniu laptopa do góry nogami klapa opada o kilkanaście milimetrów.

Dzięki masywnej konstrukcji platforma robocza wygląda na solidną. Wrażenie to potwierdziły testy organoleptyczne. Twardy plastik powierzchni roboczej wytrzymał bez większych ugięć naciski zarówno od strony spodniej jak i pulpitu. Pewne wklęśnięcia wystąpiły pod wpływem nacisku przy dolnej krawędzi klawiatury i w newralgicznym obszarze napędu optycznego, ale nie zdołały one zepsuć ogólnie pozytywnego wrażenia związanego z obudową.  

Wykonana z pokrytego srebrną farbą plastiku powierzchnia pulpitu jest elegancka i przyjemna w dotyku. Przyozdobiona typowym dla Toshiby motywem linii doskonale harmonizuje ze srebrnymi elementami w postaci klawiatury, maskownic głośników, paska przycisków czy nałożonego na przednią część pulpitu gładzika.  

Rozłożenie portów jest nie najgorsze. Na prawej ściance znajdziemy napęd optyczny (zapewniający trochę przestrzeni dla praworęcznych użytkowników myszek). Za napędem umieszczono dwa porty USB i zaślepkę wyjścia modemowego, dalej złącze zasilania i blokadę Kensingtona. Na lewej ściance znalazły swoje miejsce dwa gniazda audio, eSATA, HDMI, LAN, VGA i wylot powietrza z układu chłodzenia.

Tylna ścianka jest pozbawiona jakichkolwiek gniazd ze względu na zachodzącą tam pokrywę ekranu. Na przedniej zaś znajdują się kontrolki stanu, czytnik kart SD i regulator głośności.

Toshiba L500-1Q9 została wyposażona w dosyć interesujący zestaw podzespołów. Centralną jednostką obliczeniową został należący do najnowszej rodziny Arrandale procesor Core i3-330M. Procesor ten jest przewidziany dla segmentu mainstream i względem mocniejszych jednostek został okrojony z funkcji Turbo Boost.  
Nie jest to jednak zbyt duża strata, bowiem procesor jest taktowany z częstotliwością 2,13 GHz, co zapewnia mu całkiem niezłe osiągi. CPU wyposażono w dwa rdzenie oraz technologię Hyper-Threading i 3 MB pamięci podręcznej trzeciego poziomu. Procesor jest wykonany w procesie technologicznym 32 nm, a jego maksymalne TDP wynosi 35 W.

Bardzo ciekawym podzespołem jest karta graficzna (potraktowana przez producenta nieco po macoszemu). Zarówno na opakowaniu laptopa jak i na naklejkach promocyjnych nie znajdziemy jej oznaczenia. Dopiero uruchomienie komputera wykaże nam, że jest to ATI Mobility Radeon HD 5165.  
 
Sugerując się cyferkami w oznaczeniu, można by przypuszczać, że chodzi o któryś z układów z niskiej półki wydajnościowej. Na szczęście to nieprawda. Sądząc po wynikach testów, ATI MR HD 5165 niezwykle przypomina lokującą się w segmencie Performance kartę ATI MR HD 4650. Program Everest w zakładce "Właściwości karty wideo" wykazuje ATI Mobility Radeon HD 5165, ale już w zakładce "Właściwości procesora graficznego" określa kartę jako ATI Mobility Radeon HD 4650 (M96).  

Odświeżenie jednego ze starszych układów graficznych i nadanie mu nowej nazwy jeszcze kilka lat temu wzbudziłoby kontrowersje. Dziś, w dobie regularnych "odświeżeń", nie jest to nic niezwykłego, a przyszłym użytkownikom Toshiby pozostaje się cieszyć niezłą tak czy inaczej wydajnością układu graficznego. Szczególnie, że układy nowej generacji ATI ze średniej półki poza obsługą DX 11 nie oferują znacząco lepszej wydajności (w tej mierze postęp wyraźnie wyhamował). Na pocieszenie nabywca Toshiby z HD 5165 zyskuje pewną przewagę nad modelami Satellite A500 i L500 z MR HD 4650 dzięki podniesionym zegarom (600 wobec 550 MHz dla rdzenia i 800 wobec 700 MHz dla pamięci) na "nowej" karcie.

Dysk twardy Toshiby do demonów szybkości nie należy, ale za to cechuje się dużą pojemnością (500 GB) i nie najgorszym czasem dostępu. Nie podobają mi się nieco wysokie temperatury dysku, sięgające trzydziestu kilku stopni; dysk kręcący się z prędkością 5400 obr/min powinien być nieco chłodniejszy. Zawyżone standardy termiczne zdają się być jednak przypadłością konstrukcji Toshiby.

Ciepło

Toshiba L500-1Q9 z pewnością nie jest notebookiem zimnym, ale i nie należy do najgorętszych. Górna część platformy roboczej rzadko przekracza 30°C, a jeśli już to  nieznacznie. Takie temperatury pulpitu zapewniają bardzo komfortową pracę zarówno w chłodniejszym okresie zimowym jak i latem.

Nieco gorzej przedstawiają się temperatury spodniej części notebooka. Tu Toshiba potrafi stać się naprawdę ciepła i trzymanie jej na kolanach podczas gorącego lata może być nieco ryzykowne. W relatywnie niskiej temperaturze otoczenia (19,5°C) najwyższą zanotowaną temperaturą spodniej części laptopa było 38°C w okolicach wylotu powietrza z wentylatora.