Choć Satellite Pro U400 to notebook niewielki, na jego klawiaturze pisze się stosunkowo nieźle, tak że nie można narzekać. Pewnie dlatego, że rozmiary klawiszy są w porządku i nie ma tu większych skuch. Trudno przekonać się jedynie do krótkiej spacji. Klawisze są podatne na szybkie ścieranie - właśnie spacja zaczęła się wyślizgiwać z prawej strony (choć testowaliśmy Toshibę relatywnie długo, to i tak nic w kontekście użytkowania przez właściciela).

Nieco gorzej prezentują się charakterystyki klawiszy. Otóż są one zdecydowanie zbyt miękkie. Tym bardziej że skok jest bardzo krótki. Z tego względu pisanie nie jest tak przyjemne, jak mogłoby być. Stop jest dosyć twardy, więc stawy w palcach mogą doświadczać dyskomfortu - nie jest to klawiatura dla dużo piszących.
 
Choć klawiatura wyraźnie ugina się w trakcie pisania, hałasuje w znikomym stopniu. To cenna właściwość.

Pewnym felerem jest posadowienie nawigacyjnych PgUp i PgDn nad bardzo wąskimi klawiszami strzałek ale z zachowaniem pewnego odstępu. Często (np. przy poprawianiu tekstu) zdarza się naciśnięcie PgDn zamiast prawej strzałki.

Gładzik też można ocenić pół na pół. Tabliczka ma bardzo dobry ślizg ma i świetnie prowadzi się palec po idealnej pod tym względem powierzchni. Niestety, tabliczka jest mała. Do tego znajduje się ona w zagłębieniu, które oceniliśmy na ponad 1 mm. Nie da się więc wyjechać poza obszar tabliczki, ale palec sterujący kursorem obija się o wysokie bandy. Poza tym w tak dużym zagłębieniu będą się zbierać pokaźne zanieczyszczenia.   
 
Jednak zasadnicza przypadłość tego urządzenia wskazującego firmy Synaptics to brak możliwości konfigurowania jego właściwości. Najbardziej dotkliwa jest niemożność skorzystania ze stref przewijania, gdyż inne ustawienia fabryczne są satysfakcjonujące.

Przyciski przydzielone do gładzika mają króciutki skok i z tego względu ich wyczucie jest utrudnione. Wykonanie dwukliku nie stanowi jednak wyzwania. Przyciski są bardzo ciche, co jest ich ogromnym atutem. Jesteśmy na tak.  

Do Toshiby Pro U400 trzeba się przekonać i z czasem daje się ją polubić. Takie właśnie było nasze doświadczenie wyciągnięte z testów - z początku górowała awersja wynikająca z wcześniejszch kontaktów z laptopami japońskiego producenta, przaśnego wzornictwa i pokazywanej już na wstępie niezadowalającej wydajności.

Po pewnym czasie jednak, kiedy już wystuka się x tysięcy znaków na klawiaturze, a system przerobi (choć idzie mu to opornie) astronomiczną wielkość danych, dochodzi się do wniosku, że jest to dość wdzięczny notebook. Do Visty koniecznie jednak należy dołożyć dodatkowy moduł pamięci - bez tego ani rusz i szkoda zdrowia psychicznego.

Jakie są więc zalety Toshiby? Nie hałasuje ona ponad miarę i dysponuje w miarę wygodną klawiaturą. Poza tym seria Pro nie posiada połyskliwych elementów, dlatego też wygląda dość estetycznie bez konieczności ciągłego przeprowadzania zabiegów kosmetycznych.

Jej wady to przede wszystkim krótka praca na zasilaniu akumulatorowym, głośny dysk twardy, brak możliwości korekty ustawień gładzika oraz wyraźne nagrzewanie się spodu obudowy podczas pracy z laptopem na kolanach.