Toshiba Tecra Z40-C-11F to laptop należący do 3. generacji serii Z40. Pod względem wyglądu właściwie nic się nie zmieniło od pierwszej wersji, Z40-A. Gustowna, szaro-srebrna, magnezowa obudowa, pokryta na pulpicie i obudowie ekranu wzorem linii sugerujących szczotkowane aluminium, prezentuje się niezmiennie elegancko. Masa laptopa, 1,47 kg, jest taka sama, jak u poprzedników. Na tle konkurencyjnych laptopów jest nieduża, ale wśród ultrabooków o tej przekątnej ekranu da się znaleźć kilka odrobinę lżejszych.

Na stronie producenta widnieje notka, że omawiany laptop był poddany testom na upadek, zalanie i nacisk przez niezależny niemiecki instytut. Wyniki testów upadku z 76 cm oraz nacisku nie zostały szerzej omówione. Zalanie zaś powinno być raczej przedstawione jako zachlapanie, gdyż dopuszcza się jedynie do 30 ml płynu.

Obudowa matrycy, wbrew smukłej sylwetce, jest całkiem solidna. Nacisk na dekiel, który nie przełamie oporu zawiasów, nie wywoła żadnych zaburzeń w wyświetlanym obrazie. Ramka ekranu jest wykonana z ciemnego plastiku i nie tylko dobrze zabezpiecza przed refleksami, ale także ładnie komponuje się z ciemnymi klawiszami klawiatury.

Zawiasy stawiają niewielki opór. Cecha ta w zestawieniu z wyraźnie cięższą od ekranu jednostką zasadniczą umożliwia otwarcie laptopa jedną ręką. Zakres ruchu, umożliwianego przez zawiasy jest przeciętny – maksymalny kąt odchylenia ekranu to typowe 130 stopni.

Kadłub Toshiby Z40-C-11F jest wykonany dość starannie. Nigdzie nie widać ani ostrych krawędzi, ani niepotrzebnych szpar. Korzystnie prezentuje się również odporność jednostki zasadniczej na naciski.

Procedura demontażu spodniej klapy jest w zasadzie banalna. Trzeba jedynie pamiętać, że część śrubek jest ukryta pod gumowymi nóżkami. Po zdjęciu spodu uzyskuje się dostęp do wbudowanego akumulatora, wentylatora układu chłodzenia, dysku, karty Wi-Fi oraz dwóch gniazd pamięci operacyjnej (w testowanym egzemplarzu oba były zajęte). W odróżnieniu od Z40-A opisywany model Z40-C-11F nie dysponował wbudowanym modemem WWAN. Nie ma tu także gniazda na karty SIM.

Rozmieszczenie portów jest w porządku. Z prawej strony pozostawiono możliwie dużo wolnego miejsca na operowanie myszką. Wachlarz gniazd można uznać za odpowiedni w przypadku lekkiego notebooka biznesowego. Na wyposażeniu Z40-C znalazły się czytnik kart inteligentnych, port stacji dokującej, trzy USB 3.0, LAN, VGA, gniazda audio. W stosunku do starszych modeli zabrakło jedynie gniazda SIM.

Klawiatura typu wyspowego w Toshibie Z40-C-11F wygląda identycznie, jak klawiatury w starszych modelach z serii Z40. Na uznanie zasługuje jednostopniowe, dość intensywne podświetlenie klawiatury ułatwiające pracę w nocy. Podświetlanie można włączyć bądź wyłączyć w BIOS-ie oraz przy pomocy kombinacji klawiszy Fn+Z. Przy opisie klawiatury warto także wrócić do tematu odporności na zalanie. Na stronie producenta można przeczytać następujące sformułowanie: „Klawiatura odporna na zalania pomaga chronić Twoje dane przed przypadkowym zalaniem 30 ml płynu, dając ci 3 minuty na zapisanie pracy.” Analizując powyższy fragment, do tematu zalania klawiatury w tym modelu podchodziłbym z dużą ostrożnością. Rozmieszczenie klawiszy nie budzi większych kontrowersji. Jedynym znaczniejszym odstępstwem od standardu jest typowy dla Toshiby postawiony na baczność, „niemiecki” Enter. Klawisze cechują się średnio głębokim, średnio cichym skokiem oraz bardzo przeciętną odpowiedzią. Podparcie klawiatury powinno być sztywniejsze – szybkiemu pisaniu towarzyszą ugięcia.

Gładzik, który znalazł się na wyposażeniu Toshiby Z40-C-11F, jest często spotykany w laptopach marki Toshiba z różnych serii. Opisywane urządzenie wygląda i zachowuje się identycznie, jak w testowanej niedawno Toshibie Z30-C-125. Płytka dotykowa ma gładką (za wyjątkiem podkreślonej dwiema wypukłymi liniami strefy odpowiadającej za funkcje lewego i prawego przycisku) i śliską powierzchnię o wymiarach 10 x 5,6 cm. Za poprawną obsługę funkcji dotykowych odpowiadają sterowniki Alps. W obu górnych rogach tafli dotykowej umieszczono ikonki. Dwukrotne puknięcie w tę po lewej wyłącza gładzik, zaś w tę po prawej włącza aplikację Toshiba eko, która umożliwia przełączanie pomiędzy schematami zasilania.

Za płytką dotykową są ulokowane dwa tradycyjne przyciski. Można je wykorzystać do pracy z gładzikiem, ale zasadniczo są one przydzielone manipulatorowi punktowemu, zwanemu w nomenklaturze Toshiby AccuPoint. Manipulator AccuPoint umieszczono pomiędzy klawiszami G, H i B. Pod względem użytkowym jest on dość wygodny. W moim odczuciu po pewnym przyzwyczajeniu jest wygodniejszy od gładzika.

Toshiba Tecra Z40-C-11F to całkiem przyzwoity notebook biznesowy. Spodobał mi się dużo wydajniejszy, niż w poprzedniku, procesor poprawiający ogólną wydajność laptopa. Żałować tu można jedynie, że przy obciążeniu maksymalnym CPU i GPU występuje throttling. Korzystnie zaprezentowały się również matryca IPS, niskie temperatury podczas pracy, długie (dłuższe, niż w starszym modelu Z40-A) czasy pracy na akumulatorze, lekka i elegancka magnezowa obudowa, manipulator punktowy oraz przemyślane rozmieszczenie portów.

Szkoda natomiast, że zrezygnowano z wbudowanego modemu WWAN. Klawiatura mogłaby mieć lepsze podparcie i wyraźniejszą odpowiedź klawiszy, ale pochwalić muszę jej podświetlenie. Do tego głośniki powinny mieć większą moc, by zapewnić nagłośnienie prezentacji dla kilku osób.