Recenzja drukarki 3D AnkerMake M5: Drukowanie pod czujnym okiem AI

Płyta główna to autorska konstrukcja AnkerMake, która mieści nieoznakowany mikrokontroler. Dodatkowa jednostka sterująca znajduje się wewnątrz modułu z ekranem dotykowym i kamerą. Według AnkerMake uruchamia on bliżej nieokreśloną dystrybucję Linuksa

Niestety trudno jest uzyskać dodatkowe informacje o fimware i ustawieniach AnkerMake M5. Drukarki 3D nie da się podłączyć do komputera za pomocą kabla USB. Pozostaje nam polegać na specyfikacji producenta i zadowolić się informacjami na GitHub od AnkerMake. Na płycie głównej działa zaadaptowana wersja najczęściej spotykanego firmware'u dla drukarek 3D - Marlin 2.0, który został specjalnie dostosowany do sprzętu przez Ankera. W konsekwencji w pliku Configuration.h możemy znaleźć informacje dotyczące skonfigurowanych sterowników silników krokowych oraz mikrokontrolera. Mikrokontroler STM32F4 kontroluje sprzęt, jak również pięć sterowników silników krokowych TMC2209.

Drukarka 3D akceptuje G-kody w stylu Marlina z wszelkiego rodzaju slicerów. Jeszcze ciekawsze są jednak opracowane przez Ankera A-kody. Choć są one częściowo oparte na G-kodzie, to posiadają duży udział informacji, które są wykorzystywane do monitorowania AI. Te A-kody mogą być tworzone tylko za pomocą programu AnkerMake. Kody A und G mogą być przesyłane do drukarki za pośrednictwem wifi lub nośnika USB-C.

Otrzymaliśmy tę samą wersję AnkerMake M5, co osoby wspierające kampanię na Kickstarterze. W związku z tym, drukarka 3D, oprócz wysokiej jakości zestawu narzędzi, została wyposażona w kolejny hotend i płytę drukującą z powłoką PEI. Całość została uzupełniona o wybór dysz. W tym miejscu pojawia się jednak pierwszy punkt krytyki. Anker obiecał metalowy hotend, ale w naszym przypadku w zestawie znalazł się hotend z inlinerem PTFE, a inny hotend tego samego typu był już zainstalowany w drukarce. W efekcie podana maksymalna temperatura hotendu 260°C jest dość wysoka.

Montaż drukarki 3D był stosunkowo prosty dzięki dołączonemu zestawowi narzędzi. Na pewno warto mieć w pogotowiu zapakowane części piankowe. Anker wymyślił sprytny sposób na łatwe zarządzanie cięższymi częściami drukarki. Można to osiągnąć poprzez proste włożenie łuku do pianki, co ułatwia wkręcanie niewielkiej liczby śrub. W rezultacie podłączone są tylko cztery kable, z których dwa są zabezpieczone śrubami. Uchwyt na filament jest wkręcany w wybraną pozycję.

Aby móc przekształcić pliki 3D w nadający się do druku G-kod lub A-kod, niezbędny jest slicer. Programy te tną szablon 3D na plastry i przekształcają je w instrukcje dla drukarki 3D. G-code nie nadaje się tylko dla https://marlinfw.org/meta/gcode/komputerów, jeżeli potrafimy sobie poradzić z różnymi komendami. Drukarka 3D przetwarza instrukcje linia po linii.

Aby jednak móc skorzystać z możliwości monitorowania przez AnkerMake M5, konieczne jest dostarczenie do drukarki 3D kodu z slicera AnkerMake. Ten A-code zawiera czytelny dla człowieka G-code oraz sekcję, która dostarcza informacji dla AI. Już na samym początku, program AnkerMake wygląda znajomo. Każdy, kto korzystał już z Ultimaker Cura, powinien poczuć się jak w domu z interfejsem użytkownika programu - nawet jeśli wybór języków jest jak na razie ograniczony do angielskiego i chińskiego. Z tego powodu nie jest zaskoczeniem, że oprogramowanie wykorzystuje również Cura Slice Engine. Własny blok open source slicera może być używany przez wszystkich programistów zgodnie z licencją. Fakt, że nowszy silnik Arachne - który również został opracowany przez Ultimakera - nie jest tu jeszcze używany, ma niewielki wpływ na szybkość drukowania. Nowsze bloki programu mogą przyczynić się do znacznie większej prędkości druku, a także lepszej jakości wydruku.

Obecny program w wersji beta jest obarczony wadami, ale same podstawowe funkcje są bez zarzutu. Między innymi sterowanie kamerą jest dość frustrujące, a także nie działa jeszcze funkcja przeciągania i upuszczania danych. Kopiowanie i wklejanie obiektów 3D w AnkerMake slicer może odbywać się tylko ręcznie. Tworzenie plików do druku 3D jest bardzo nieskomplikowane. Po otwarciu pliku stl lub obj należy dokonać jedynie pięciu ustawień. eksperci w dziedzinie druku 3D mają także dostęp do pełnej gamy opcji, które oferuje Ultimaker Cura. Dla początkujących polecamy skupić się na wyborze materiału, wysokości warstwy i grubości wypełnienia. Pierwsze wydruki, które wykonaliśmy na AnkerMake M5, uruchomiliśmy ze zmienionymi ustawieniami i odkryliśmy, że w przypadku większości prac nie trzeba było niczego zmieniać.

Jeśli AnkerMake M5 jest już podłączony do wifi, pliki z wydrukami mogą być przesyłane bezprzewodowo do pamięci wewnętrznej drukarki. Możliwe jest również rozpoczęcie drukowania poprzez program i jednoczesny dostęp do niektórych innych funkcji drukarki.

Za ekranem dotykowym drukarki 3D kryje się niewielki komputer. Monitoruje on i steruje pracą drukarki 3D. Interfejs ekranu dotykowego oferuje podstawowe opcje sterowania i jest dostępny w wielu językach. Menu mają przejrzystą strukturę i są przetłumaczone. Pomaga to ustawić ustawienia diody statusu, a także dźwięki powiadomień. Dostępna jest nie tylko funkcja poziomowania łoża siatki, ale także możliwość zainicjowania wstępnego nagrzewania. Ekran dotykowy posiada również podstawowe sterowanie ruchem. Podczas drukowania wyświetlana jest prędkość drukowania. Jedyne parametry, które mogą być zmienione podczas drukowania to temperatura łoża i hotend. Opcje dotyczące prędkości druku, mnożnika wytłaczania i wentylatora nie są nigdzie widoczne.

Na pozór wszystko, co produkuje AnkerMake 5, wygląda cudownie. Nie można się od tego oderwać. Dopiero przy bliższych oględzinach byliśmy w stanie dostrzec małe obszary problemowe wynikające z dużych prędkości. W przypadku wielu drukarek możliwe jest wykrycie lekkiego niedotłoczenia. Ponieważ podczas drukowania na tym urządzeniu nie można dokonywać żadnych zmian w multiplikatorze wytłaczania, konieczne jest wprowadzenie odpowiednich wartości do slicera przed drukowaniem.

Nasz plik testowy nie stanowił żadnego problemu dla AnkerMake M5, ponieważ wszystkie obszary wydruku zostały utworzone zgodnie z wielkością. W zależności od kierunku, zwisy do 60° nie stanowiły problemu dla drukarki 3D. Trudne okazało się odłączenie części w miejscu wydruku, co jest dziwne, biorąc pod uwagę, że powinny być one ruchome. Podczas próby poluzowania drzwi, mała część odłamała się.

Jeśli chodzi o asystenta druku AI, to nie jesteśmy zdecydowani co do wyników pracy drukarki 3D. Za pomocą kamery na podczerwień monitoruje on, czy drukarka produkuje obiekty zgodnie z wymaganiami - nawet w zaciemnionych pomieszczeniach. Przede wszystkim SI AnkerMake M5 ma problemy z czarnym filamentem. W tym obszarze SI była bardzo zawodna. W najlepszym przypadku SI natychmiast rozpoznawała sprowokowane przesunięcie warstwy i automatycznie rozpoczynała naprowadzanie drukarki 3D, eliminując tym samym błąd. W negatywnym przypadku SI rozpoznała możliwy do wykonania offset dopiero po drugiej warstwie, czyli około 28 minut później. Również tutaj druk był kontynuowany po automatycznym naprowadzaniu i w konsekwencji nie nadawał się do użytku. Nawet po 12 minutach SI nie była w stanie rozpoznać, że druk oderwał się od powierzchni łoża. Aby uniknąć ryzyka uszkodzenia urządzenia, druk został zakończony ręcznie. Podczas testów, słabe przyleganie łoża druku zostało wymuszone przez nas poprzez nieprawidłowe ustawienie z-offset

Czarny filament to dodatkowy problem dla AI AnkerMake M5, co oznacza, że należy uważnie wybierać miejsce instalacji drukarki. Gdy tylko kamera zobaczy, że tło jest w większości jednolite, rozpoznanie się poprawia. Kolorowy lub biały filament ułatwia pracę SI. Wygląda na to, że SI to wciąż miły gadżet. Dodatkowym problemem, który zauważyliśmy podczas testowania SI AnkerMake M5, jest jej niski poziom błędów. Wszystkie błędy rozpoznane lub pominięte przez SI były spowodowane przez nas celowo. Podczas normalnej pracy miało miejsce wiele błędów w druku i tylko przy jednej okazji SI zgłosiła fałszywy alarm.