Recenzja słuchawek Nothing Ear (Stick) TWS - przezroczysty dźwięk

Design słuchawek mocno przypomina przezroczyste urządzenia z lat 90. Przez poliwęglan można dostrzec takie szczegóły jak anteny czy małe chipy na płytce drukowanej. Baterie i głośniki są jednak ukryte w białej części obudowy. Etui do ładowania również posiada dużą ilość przezroczystego plastiku. Widać tu jednak tylko elementy designu, a nie żadne podzespoły techniczne.

Podobnie jak w Ear (1), również w etui ładującym Ear (Stick) firma Nothing zintegrowała zabawkę typu fidget. Obrotowy mechanizm otwierający blokuje się w pozycji zamkniętej lub otwartej z przyjemnie cichym kliknięciem. Raz po raz łapiesz się na tym, że bawisz się obrotową pokrywą etui. Kolorowe oznaczenia wskazują, gdzie Earbud należy umieścić w etui: prawa wkładka z czerwoną kropką należy do czerwonej części etui, która przypomina szminkę.

Pod względem wykonania Nothing nie pozwala sobie na żadne błędy. Słuchawki Ear (Stick) nie mają praktycznie żadnych szczelin. Na połączeniu poszczególnych części obudowy jest idealnie dopasowane i płynne przejście. Zwiększa to również komfort noszenia. Biały plastik posiada mikroteksturę, która poprawia dopasowanie do ucha, a jednocześnie poniekąd sprawia, że pot nie przykleja się do Earbuds. Koncepcja etui ma jednak swoje wady. Już po krótkim czasie między obrotową pokrywą a białą środkową częścią zbiera się kurz. Przy najlepszych chęciach na świecie nie można się do niego dostać bez demontażu etui.

W Nothing OS 1.1.6 wszystkie elementy sterujące dla ucha (pałąka) są zintegrowane. Można ustawić różne ustawienia i zapytać o stan słuchawek poprzez ustawienia. Dostęp do elementów sterujących można uzyskać poprzez długie naciśnięcie na ikonę Bluetooth w menu rozwijanym. Tutaj wyświetlany jest również stan naładowania wszystkich akumulatorów. Zintegrowany equalizer jest wprawdzie dość prosty. Można regulować tony wysokie, średnie i niskie, ale korektor graficzny nie jest dostępny.

Przypisanie klawiszy można również zmienić w szczegółach urządzenia. Wciśnięcie raz, dwa i trzy razy, a także wciśnięcie i przytrzymanie oraz wciśnięcie i przytrzymanie dwa razy może wyróżnić słuchawki TWS. Można tu również ustawić wykrywanie zużycia i wybrać tryb niskiego opóźnienia. Bez Nothing Phone (1), wszystkie ustawienia są nadal dostępne za pośrednictwem aplikacji Nothing X. Aplikacja graficznie bazuje na wyglądzie Nothing OS.

Nothing opisuje przyciski na głośnikach jako przyciski sterujące wciskaniem. W tym przypadku należy zastosować lekki nacisk za pomocą chwytu pęsetowego na boczne powierzchnie wkładek dousznych. Błędy obsługi są dzięki temu znacznie ograniczone, zwłaszcza w porównaniu z Ear (1), które są wrażliwe na dotyk. Dopiero trzymając słuchawki za pałąk sporadycznie zauważamy, że zarejestrowane zostało naciśnięcie przycisku.

Na etui do ładowania znajduje się przycisk aktywujący Google Fast Pair i Microsoft Quick Switch. Dzięki temu słuchawki TWS szybko łączą się z urządzeniem. Srebrny przycisk dobrze wpisuje się w design etui ładującego. W przypadku tych słuchawek Bluetooth trzeba się jednak obejść bez bezprzewodowego ładowania. Posiadają one klasę szczelności IP54, która chroni słuchawki przed pyłem i zachlapaniem wodą.

Dzięki SBC i AAC, Nothing Ear (Stick) obsługuje dwa nie do końca aktualne kodeki audio. SBC znajduje się w prawie wszystkich urządzeniach audio Bluetooth jako najniższy wspólny mianownik. Stratny kodek może jednak w dobrych warunkach okazać się lepszy od swojej reputacji. 16-bitowa rozdzielczość dźwięku przy częstotliwości próbkowania do 48 kHz może być przesyłana przez SBC. AAC (Advanced Audio Coding), który jest kodekiem audio z wyboru na stronie Apple, obsługuje dźwięk do 24 bitów przy 96 kHz. Aplikacja Amazon Music wskazuje dokładnie, jaka jakość transmisji jest możliwa przy użyciu aktualnego urządzenia odtwarzającego. Maksimum, które tu ustaliliśmy, to rozdzielczość dźwięku 24 bity przy 48 kHz. Taką wartość udało się osiągnąć zarówno z telefonem Nothing (1), jak i z Google Pixel 6a.

Nothing w pełni wykorzystał głośniki, które są ważne dla jakości dźwięku. Przy średnicy 12,6 mm, przetworniki w slim Earbuds są szczególnie duże. Według Nothing, membrany są zaopatrzone w powłokę stabilizującą i dzięki temu są wyjątkowo stabilne wymiarowo. Dodatkowo, technologia Bass-Lock zapewnia pełne brzmienie. Wykrywa ona podczas odtwarzania muzyki za pomocą Ear (Stick) utratę basu poprzez wbudowane mikrofony i dostosowuje krzywą korektora do optymalnego poziomu. W ten sposób najlepsze możliwe spektrum dźwięku powinno zawsze docierać do błony bębenkowej, nawet jeśli część dźwięku przechodzi przez kanał słuchowy.

Nic nie określa czasu pracy baterii Ear (stick) na siedem godzin przy odtwarzaniu muzyki i trzy godziny przy dzwonieniu. Jeżeli słuchawki bezprzewodowe są ładowane przez etui ładujące, powinno być możliwe łącznie 29 godzin odtwarzania muzyki i 12 godzin telefonowania. Wartości te były powtarzalne w teście. Słuchawki można było ładować ponad czterokrotnie w etui do ładowania, aż do rozładowania do jednego procenta baterii.

Podczas odtwarzania audiobooka słuchawki TWS osiągnęły czas odtwarzania nieco poniżej ośmiu godzin. W ciągu dnia Nothing Ear (stick) były ładowane przez pięć godzin czuwania w uchu, godzinę telefonii i trzy godziny odtwarzania muzyki. Pozostały ładunek w obu słuchawkach wynosił dziewięć procent.

W ciągu dziesięciu minut etui na ładowarce powinno pochłonąć wystarczająco dużo energii na kolejne dziewięć godzin odtwarzania. Nasze urządzenie pomiarowe ustaliło zużycie energii na poziomie 594 mWh w ciągu dziesięciu minut. Słuchawki i etui zostały w pełni naładowane w ciągu 55 minut, przy czym etui pochłonęło 1,647 mWh.

Nothing Ear (stick) oferują mnóstwo dźwięku i efektowny design, nie próbując przy tym wyczerpać wszystkich możliwości technicznych. Ograniczają się do tego, co najważniejsze.

Trochę przeszkadza tu fakt, że słuchawki nie obsługują bezprzewodowego ładowania, w przeciwieństwie do Ear (1). Pod koniec okresu recenzenckiego daje się też zauważyć, że etui do ładowania ma mały słaby punkt. W elemencie obrotowym zbiera się kurz, którego usunięcie jest trudne lub niemożliwe. Osoby, które bezwzględnie potrzebują kodeków takich jak aptX czy LC3, mogą negatywnie ocenić to również w przypadku Ear (stick). W pozostałych przypadkach wygląd słuchawek Bluetooth jest oczywiście dyskusyjny. Technologia z niczego nie przypadnie do gustu każdemu.