Largoprofilo to na pierwszy rzut oka niepozorna torba do laptopa. Przy bliższym poznaniu wychodzi szeroki jednak arsenał jej możliwości. Torba ta jest bowiem transformerem i może przybrać postać torby do noszenia w ręce, naramiennej oraz plecaka.

Largoprofilo przynależy do serii Profilo i, według zapewnień dystrybutora,  jest najbardziej funkcjonalną z nich. Otrzymaliśmy do testu najbardziej praktyczną odmianę w kolorze ciemnoszarym (właściwie czarnym), a do wyboru są jeszcze wersje brązowa i czerwona.

Jak już wspomniano, wygląd torby nie jest wystrzałowy. Jej powierzchowność jest stonowana, raczej klasyczny. Gdyby nie trzy różnej wielkości kieszenie na przedniej ściance, design można by uznać za ortodoksyjny. Trzeba jednak oddać sprawiedliwość Włochom, którzy stali za jej projektem, i stwierdzić, że ich dzieło jest ładne. Pochwały należą się za niebanalne, łamane przywieszki do suwaków oraz dyskretnie implementowane w poszyciu firmowe napisy i emblemat. Estetyczny zmysł skrzywi się tylko na widok rączek – są one najprostsze z możliwych.

Jako że powłoka zewnętrzna jest czarniawa, torbę łatwo będzie utrzymać w czystości. W takiej wersji jest ona bardzo niepozorna, fakt. Rodacy mieszkający w bardziej egzotycznych krajach mogą jednak zdecydować się na ciekawsze czerwoną lub brązową.

Zastosowanymi materiałami są nylon i poliester. Czyli nic poza standard. Kiedy weźmie się torbę do ręki i zacznie ją miętosić, zastanowi nas pewnie, co tak szeleści. Wrażenie jest takie, jakby torba wypełniona była papierem. To jednak poliester w zastosowaniu podszewkowym i jako budulec kieszeni. Ta niemiła właściwość mało rozciągliwego i głośnego w dotyku materiału jest chyba największą wadą tej torby.

Jakość wykonania jest znakomita. W każdym miejscu widać, że mamy do czynienia ze sprzętem dobrej marki. Napotkamy pojedyncze odstające nitki tu i ówdzie, ale to normalka w obecnych czasach.

Jedyny minus to ten niefajny poliester w przednich kieszeniach.

Koncept wielofunckcyjny jest bardzo ciekawie pomyślany. Zapinki na pasek naramienny schowane są w pochewkach po bokach, tak że w ogóle ich nie widać. Drobną niedoróbką jest natomiast zbyt wąska szczelina na dolny fragment lewego ramiączka plecaka. Utrudnia ona mocno wyciąganie i chowanie tego elementu uprzęży (więcej o tym pod hasłem "użytkowanie"). Trudno powiedzieć czy to zabieg celowy, gdyż prawy otwór jest sporo szerszy niż pasek, zapięcie przeciąga się przez niego bez trudu, a oba elementy niczym się nie różnią.

Największym atutem Largoprofilo jest jej uniwersalność. Torbę tę można użytkować na trzy sposoby.

do noszenia w ręce
Largoprofilo trzeba złapać za uszy. Jako że nie są one specjalnie wygodne, w ten sposób można nosić tylko lekkie przedmioty, a cięższe raczej wyłącznie na krótkim dystansie.

jako torba naramienna
Po doczepieniu paska torbę można nosić na ramieniu. Zapięcia po stronie torby mieszczą się w bocznych pochewkach. Jest to rozwiązanie bardzo estetyczne, jednak mało ergonomiczne – kiedy zechcemy odpiąć rzeczony pasek, przyjdzie się nam mocno namęczyć, jako że przegródki są bardzo wąskie i trudno jest włożyć do nich palce celem odpięcia. Posiadacz grubych paluchów stoi na z góry straconej pozycji. Sam pasek jest OK, jako że bark będzie osłonięty miękkim ochraniaczem.

na plecach
Paski plecakowe kryją się w zapinanej suwakiem kieszeni na tylnej ściance  torby (która po ich wyciągnięciu i obróceniu całości o 90 stopni zamienia się w plecy plecaka).  Są one przyszyte z obu końców, tak więc usunięcie ich dla zwiększenia przestrzeni bagażowej nie wchodzi w grę. Samo przysposobienie torby do noszenia na plecach jest dość sporym wyzwaniem, szczególnie dla początkującego użytkownika. Dolne fragmenty uprzęży trzeba bowiem wyciągać przez dość wąskie wycięcia narożne. Szczególnie jedno z nich jest o połowę mniejsze od drugiego (3 i 6 cm, podczas gdy pasek ma 2,5, a plastikowy element sprzączki – ni mniej ni więcej tylko 3 cm!). Trzeba się zatem trochę nagimnastykować palcami, żeby przecisnąć wszystkie części w komplecie, nie rozrywając przy okazji torby. 
Plusem jest jednak to, że paski są symetryczne (w przeciwieństwie do  podobnej torby Timbuk2 Outtawhack), dzięki czemu torbę nosi się jako plecak względnie wygodnie.

Po założeniu delikwent wygląda z plecakiem nieco śmiesznie, gdyż  przypomina astronautę z zasobnikiem na tlen. Gdyby zaś taki paradował po mieście, niewątpliwie, zgodzimy się, wywołałby sensację. Poza tym jednak plecak sprawuje się bez zarzutu - nosi się go wygodnie, nie telepie się on, ani nie huśta, zaś barki nie odczuwają ciężaru przenoszonego sprzętu. Można więc wypuszczać się z nim nawet w dłuższe trasy. 

Largoprofilo to przede wszystkim zasadnicze dwie komory z dostępem od góry. Jedna z nich, przednia, jest podzielona na dwie części i służyć ma do przenoszenia dokumentów. Znajdująca się w drugiej kieszeń na laptop chroni komputer z trzech stron pianką poliuretanową (o grubości około 0,5 cm). Jest ona o tyle ciekawa, że posiada nie tylko rzep zapinający od góry, a jeszcze dwa boczne, których rozpięcie ułatwia znacznie włożenie do środka laptopa. Jest ona w stanie pomieścić komputer o gabarytach grubego ThinkPada z ekranem panoramicznym.

Tucano Largoprofilo to bardzo ciekawa, wielofunkcyjna torba na laptop. Może wydawać się niepozorna, jednak kiedy obejrzymy demonstrację jej możliwości lub sami zorientujemy się, co ona potrafi, bez wątpienia będziemy pod wrażeniem.

Choć jej wystrój jest dość smutny, nie jest ona bynajmniej szpetna. Włoscy styliści mogliby jednak zaproponować ciekawszy materiał do wykonania przednich kieszeni – ten zastosowany mocno szeleści (choć da się to przeboleć i z czasem zapewne nie zwraca się na to uwagi). Na plus trzeba im zaliczyć boczne rzepy przy powłoce na laptop, które wydatnie ułatwiają manewrowanie komputerem (szczególnie jeżeli posiadamy maszynę o dużych gabarytach). Znakomite są również suwaki, które poczytywać należy w ogóle za mocny punkt akcesoriów spod znaku tukana.

Największym walorem torby jest jej wielofunkcyjność. Tu jednak także czają się pewne mankamenty. Largoprofilo można przerobić na plecak, jednak wymaga to trochę fatygi. Rozwiązanie zaproponowane przez Włochów jest praktyczne (symetrycznie ułożone paski, sama torba w postaci plecaka nie zachowuje symetrii bocznej), jednak z racji nastręczającej trudności operacji przeciskania paska nie zachęca do korzystania z niego. Trochę szkoda, jednak kto zdecyduje się na Largoprofilo, na pewno się z nią polubi. W końcu można poświęcić te parę minut na przerobienie torby w plecak, a następnie przywrócenie jej do pierwotnej postaci.