Klawiatura wykorzystana w laptopie Asus Pro P2530UA to urządzenie znane ze starszych biznesowych modeli tego producenta. Identyczny typ klawiatury zaimplementowano w Asusie Pro P2520 oraz w nieco mniejszym Asusie Pro PU451.

Pod względem konstrukcyjnym wykonanie klawiatury nie uległo żadnym modyfikacjom. Cechą charakterystyczną tego przyrządu jest kiepskie mocowanie płytek, które powoduje głośną pracę klawiszy. Chybotliwość mechanizmu momentami wpływa również niekorzystnie na wyczuwanie skoku klawiszy.

Ergonomia pracy z klawiaturą nie budzi większych zastrzeżeń. W płytki o klasycznych wymiarach 1,5 x 1,5 cm trafia się łatwo. Oznaczenia na klawiszach (pomimo braku wyróżnienia kolorystycznego) są dobrze czytelne. Szerokość klawiszy strzałek kierunkowych oraz płytek bloku numerycznego ograniczono do 12 mm.

Podmapowanie funkcji regulacji natężenia dźwięku na klawisze F10 - F12 jest kiepskim rozwiązaniem. To dlatego, że do obsługi kombinacji klawiszy wymagane jest użycie drugiej dłoni.

Tabliczka dotykowa o wymiarach 10,5 x 7,3 cm zapewnia sporą ilość przestrzeni na przemieszczanie po niej palca. Gładka faktura jest przyjemna w dotyku i zapewnia dostateczną precyzję. Podczas długotrwałej pracy (gdy palec może chwycić odrobinę wilgoci) powierzchnia staje się nazbyt tępa, co ma wpływ na obniżenie komfortu pracy. Na powierzchni tego przyrządu nadmiernie zbierają się zabrudzenia oraz odciski palców.

W przypadku tego rozwiązania nie wykorzystano klasycznych, dzielonych przycisków. Ich funkcja jest realizowana przez punktowy nacisk na powierzchnię płytki. Granicę działania klawiszy wyznacza pionowa kreska. Opór stawiany przez mechanizm jest ponadstandardowy. W trakcie naciskania płytki słychać wyraźny klik.

Panel Chi Mei wykorzystany w testowanym egzemplarzu laptopa Asus Pro P2530UA prezentuje się przeciętnie. Parametry ekranu o oznaczeniu fabrycznym CMN15C4 są mizerne, podobnie jak w przypadku matrycy wykorzystanej w starszym modelu Asus Pro P2520LJ. Pomiary przeprowadzone kolorymetrem oraz wrażenia wizualne potwierdzają ten sam typ bolączek, które wypunktowałem w recenzji Asusa P2520LJ.

Umiarkowane odwzorowanie poszczególnych składowych kolorów jest standardowe dla matryc TN. Krzywa wygenerowana dla barwy niebieskiej odbiega od wartości idealnych na całej swojej długości. Niespecjalnie pod względem głębi prezentuje się również czerń. W najjaśniejszym obszarze jej jasność wyniosła 1,2 cd/m².

Pomiary luminancji wykazały nierównomierne podświetlenie całej powierzchni ekranu. Wartości stwierdzone w lewej części ekranu były niższe od tych zmierzonych z prawej strony. Średnia luminancja dla całego ekranu wyniosła 178,7 cd/m². To słaby wynik.

Testowany Asus P2530UA należy do rodziny niskobudżetowych laptopów biznesowych. Na rynku prezentowany model jest dostępny z procesorami Core i3-6100U, Core i5-6200U oraz najwydajniejszą jednostką Core i7-6500U. Nadmienię, iż bliźniaczy model z sufiksem „UJ” (zamiast „UA”) w nazwie wyposażono dodatkowo w kartę graficzną GeForce 920M.

W testowanej konfiguracji laptopa P2530UA wykorzystano najmocniejszy układ Core i7-6500U, który cechuje się bazową częstotliwością taktowania rdzeni na poziomie 2,5 GHz. W trybie turbo maksymalne taktowanie wzrasta do wartości 3,1 GHz. Układ należy do 6. generacji procesorów Intel Core. Jest oparty na mikroarchitekturze Skylake-U (proces technologiczny 14 nm). 

Na płytce PCB procesora zintegrowano chip graficzny HD Graphics 520, który w P2530UA pełni funkcję jedynego układu grafiki. Konfigurację omawianego laptopa wzbogacono o 16 GB (2 x 8 GB) pamięci RAM DDR4-2133 MHz marki Kingston.

Procesor Intel Core i7-6500U w wielowątkowym teście Cinebench R15 wypracował wynik 326 punktów (jest to jeden z najlepszych rezultatów odnotowanych w bazie Notebookcheck dla tego CPU). Dla porównania starszy konstrukcyjnie procesor Core i7-5500U (który wykorzystano w modelu Asus Pro 2520) uzyskał w tym sprawdzianie 292 punkty. 

Potencjał mocy obliczeniowej procesora Core i7-6500U jest widoczny również w przypadku sprawdzianu Super PI. Procesor Intela przeliczył próbkę 32M w czasie 10 minut i 17,690 s, podczas gdy w przypadku układu Core i7-5500U (architektura Broadwell) wspomniana operacja zajęła 11 minut i 15.918 s.

W trakcie wykonywania procedury testowej stwierdziłem, że w omawianym laptopie występowało zjawisko dławienia zegarów CPU (throttling). W momencie zaaplikowania maksymalnego obciążenia dla procesora oraz chipu graficznego (Prime95 i FurMark) częstotliwość taktowania rdzeni CPU utrzymywała się na obniżonym poziomie 1,396 MHz przy napięciu 0,724 V. Nadmienię, iż w przypadku wykonywania wielowątkowej sekwencji Cinebench R15 częstotliwość taktowania rdzeni procesora wynosiła 2991 MHz. Z kolei wymuszenie ciągłego obciążenia przy użyciu oprogramowania Prime95 (4 wątki w schemacie blend test) skutkowało przycięciem taktowania do poziomu 2,6 GHz przy napięciu 0,917 V.

Ciekawe jest również zachowanie GPU związane z przekraczaniem limitu TDP (dla niskonapięciowych procesorów z rodziny Skylake wynosi 15 W). Przy pełnym obciążeniu CPU i GPU rdzeń HD Graphics 520 utrzymywał taktowanie 850 MHz. Natomiast podczas maksymalnej zajętości samego iGPU (użycie programu FurMark) częstotliwość jego taktowania wynosiła 950-1000 MHz. Układ ten pracuje z maksymalną częstotliwością taktowania 1050 MHz przy mniej wymagających operacjach (na przykład podczas odtwarzania filmu Full HD).

Obiektywnie należy przyznać, iż występowanie zjawiska dławienia taktowania nie wpływa negatywnie na wydajność komputera. W standardowych testach syntetycznych omawiany laptop notuje zadowalające wyniki. Sytuacje, w których wykorzystuje się maksymalne moce przerobowe CPU i GPU, z reguły nie są normą w typowym środowisku pracy i mają charakter teoretyczny.

Zgodnie ze specyfikacją zintegrowany chip graficzny Intel HD 520 posiada 24 jednostki wykonawcze oraz zapewnia wsparcie dla DirectX 12. Bazowe taktowanie układu wynosi 1050 MHz (i jest przypisane dla jednostek Core i7 z rodziny Skylake). Dla porównania HD Graphics 5500 oparty na poprzedniej architekturze Broadwell osiąga maksymalne taktowanie na poziomie 950 MHz (w przypadku układów Core i7).

W teście graficznym 3DMark Fire Strike Standard Graphics układ HD Graphics 520 wypracował wynik 1001 punktów (najlepszy odnotowany w bazie Notebookcheck). Wysoka wydajność układu wynika z wykorzystania dwóch szybkich modułów pamięci DDR4, pracujących w trybie dwukanałowym (2 x 8 GB).

Temperatury

Mało wytężona praca układu chłodzenia nie wpływa negatywnie na ciepłotę osiąganą przez korpus laptopa. Asus Pro P2530UA nie nagrzewa się podczas pracy biurowej. Pulpit roboczy w miejscu podparcia nadgarstków utrzymywał 26-27 stopni Celsjusza. Natomiast w centralnej części klawiatury zmierzyłem 28,1°C. Temperatury osiągane przez obudowę są optymalne.

W porównaniu do Asusa Pro 2520LJ nieco wyższe wskazania temperatury obudowy odnotowałem na spodzie jednostki zasadniczej. Podczas godzinnego testu wytrzymałościowego w pobliżu wylotu powietrza z układu chłodzenia zmierzyłem 37,7 stopnia Celsjusza. Wspomniana niedogodność była odczuwalna jedynie podczas wytężonej pracy podzespołów laptopa. W trakcie surfowania po sieci czy korzystania z pakietów biurowych obudowa utrzymywała ciepłotę poniżej 30 stopni Celsjusza.

Kolejnym czynnikiem potwierdzającym brak poważniejszych problemów z przegrzewaniem obudowy jest chłodne powietrze wydobywające się z wylotów układ chłodzenia.