Recenzja drukarki 3D Voxelab Aquila D1 - prowadnice liniowe MGN nie są cudownym lekarstwem

Po bliższym przyjrzeniu się, Aquila S2 i D1 nie mają ze sobą wiele wspólnego, ale ostatecznie dane dotyczące wydajności obu urządzeń są bardzo podobne. Całkowicie metalowy gorący koniec w D1 może być podgrzewany do 300 °C. Osie X i Y pracują teraz na szynach liniowych i łożyskach. Rolki Delrin znajdują się teraz tylko na osi Z, która jest napędzana z obu stron. W szczegółach, głowica drukująca D1 jest teraz bardzo podobna do obecnej konstrukcji kombinacji hotendu i ekstrudera Creality. Pod względem objętości druku, nowe urządzenie od Voxelab odpowiada obecnemu standardowi dla średniej wielkości drukarek 3D.

Podobnie jak większość drukarek 3D, Voxelab Aquila D1 jest dostarczana w częściach. Aquila zawiera narzędzia do natychmiastowego montażu i pakuje w pudełko kilka małych przedmiotów, które mogą być przydatne do późniejszej pracy. Podobnie jak w przypadku większości drukarek 3D tego typu, montaż nie jest szczególnie skomplikowany. Voxlab dołącza również przejrzystą instrukcję obsługi. Co najwyżej, montaż łuku jest nieco kłopotliwy, ponieważ śruby muszą być wkręcane od dołu, jak zwykle. Od razu zauważamy, że wszystkie części pasują do siebie równolegle i pod kątem prostym. Po wyregulowaniu naprężenia paska na dwóch śrubach ustalających i wyrównaniu stołu drukującego za pomocą czterech śrub ustalających do głowicy drukującej, możemy rozpocząć uruchamianie nowej maszyny.

Oznacza to najpierw przeprowadzenie automatycznego poziomowania łoża siatki. Proces ten trwa około ośmiu minut i jest nieco dłuższy niż w przypadku innych urządzeń. Drukarka 3D nie posiada jednak również podgrzewanego stołu drukującego i potrzebuje czterech minut, aby osiągnąć temperaturę roboczą.

Do pierwszego testu wybraliśmy typowe 3D-Benchy. Kod gCode dla niego pochodził od Voxelab na dołączonej karcie microSD. Niestety, tutaj ujawnia się wada projektowa lub produkcyjna Aqulila D1: Podgrzewane łoże drukujące również promieniuje swoje ciepło w dół. Powoduje to rozszerzanie się elementu, do którego przymocowane są łożyska liniowe i łoże drukujące. Prowadnice liniowe pod spodem pozostają chłodne, a rozszerzalność cieplna powoduje naprężenia mechaniczne, ponieważ łożyska MGN nie są w stanie skompensować rozszerzalności. W rezultacie łoże drukujące nie może się już swobodnie poruszać, występują straty kroków, a model wydruku jest drukowany z przesunięciem. Słowem kluczowym jest tutaj przesunięcie warstwy.

Nasza pierwsza naprawa była zatem konieczna, zanim jeszcze ukończyliśmy pierwszy wydruk. Rozwiązanie problemu było stosunkowo proste. Jedna z dwóch równoległych szyn liniowych musiała mieć minimalny luz, aby skompensować rozszerzalność cieplną podczas pracy. W tym celu wystarczyło poluzować śruby na prawej szynie. Wymagana jest tutaj delikatność, ponieważ śruby muszą być poluzowane na tyle, aby szyna mogła lekko poruszać się w płaszczyźnie, ale nie tak daleko, aby mogła podnieść się z płasko wyfrezowanej podstawy. Dla technicznie obeznanych czytelników, musiał tu zostać popełniony błąd podczas procesu produkcji drukarki 3D. Śruby prawej szyny zostały dokręcone ze zbyt wysokim momentem obrotowym. Skutkuje to dwoma nieruchomymi łożyskami. Sposób, w jaki Voxelab wyfrezował aluminiową wytłoczkę, sprawia, że prawa szyna ma być łożyskiem swobodnym. Jednak wybór śrub i moment dokręcania uniemożliwiają to. Nasze rozwiązanie nie może być jednak trwałe, ponieważ położenie śrub musi być wielokrotnie sprawdzane. W dłuższej perspektywie powinniśmy przejść na podkładki PTFE. Aby zmniejszyć wahania temperatury pod łóżkiem ciśnieniowym, warto również zastosować izolację łóżka ciśnieniowego (około 10 euro na Amazon). To również oszczędza energię.

Po modyfikacji, Voxelab Aquila D1 działał dobrze. Problemy z przesunięciami warstw zostały na razie rozwiązane.

Ekrany dotykowe do sterowania wieloma drukarkami 3D zostały również wprowadzone w Voxelab. Interfejs użytkownika jest dość prosty i przetłumaczony na kilka języków. Niestety zauważyliśmy, że Voxelab popełnił kilka błędów ortograficznych podczas tłumaczenia na język niemiecki. Nieco później zauważyliśmy, że Voxelab pomylił Tak i Nie w tłumaczeniu. Jeśli chcesz anulować lub wstrzymać drukowanie, otrzymasz pole potwierdzenia z pytaniami takimi jak Anuluj drukowanie?, Wstrzymaj drukowanie? lub Kontynuuj drukowanie? Aby potwierdzić, należy jednak nacisnąć Nie. W trybie angielskim i francuskim dwa pola wprowadzania zawierają prawidłowy tekst. Ci, którzy rozumieją jeden z innych języków oferowanych przez drukarkę, powinni raczej wybrać te. Wysłaliśmy do producenta wszystkie informacje o błędzie. Jednak firma Voxelab nie była jeszcze w stanie naprawić błędu.

Pomijając jednak błędy w niemieckim tłumaczeniu, interfejs jest całkiem wygodny. Wartości liczbowe można wprowadzać za pomocą pola numerycznego, a dostępne są zwykłe opcje sterowania. Niedostępny jest jedynie kreator ręcznej regulacji stołu roboczego i opcja ustawiania współczynnika ekstruzji.

Łóżko do drukowania wydaje się być tym samym standardowym komponentem, który ostatnio widzieliśmy wAnycubic Cobra 2. Podstawę stanowi aluminiowa płyta o grubości około 2 mm. Można ją podgrzewać od spodu. Na górnej stronie folia magnetyczna jest przyklejona prawie na całej powierzchni. Do niej przylega płyta ze stali sprężynowej pokryta PEI. Bez izolacji od spodu, grzałka 24 V musi stale dostarczać energię w tym miejscu, a jej nagrzewanie trwa nieco dłużej. Jeśli zostanie podjęta decyzja o zainstalowaniu odpowiedniej płyty izolacyjnej, powinno to, oprócz zalet związanych z oszczędnością energii, zapewnić również lepszą mobilność stołu drukującego, ponieważ wspornik stołu drukującego jest mniej nagrzewany.

Dzięki mocy grzewczej 400 W, stół drukujący może przejść z temperatury pokojowej 22 °C do temperatury drukowania 60 °C w mniej niż trzy minuty. Osiągnięcie temperatury 90°C zajmuje dobre pięć minut.

Voxelab Aquila D1 mierzy stół drukujący za pomocą indukcyjnego czujnika zbliżeniowego w 25 punktach. Zanim to nastąpi, łoże drukowe jest podgrzewane do temperatury roboczej 60°C. Chociaż ma to tę zaletę, że drukarka uwzględnia w ten sposób rozszerzalność cieplną stołu roboczego, czujniki indukcyjne są w dużym stopniu zależne od temperatury. W związku z tym mogą wystąpić niedokładności, gdy tylko łoże drukujące nie zostanie podgrzane bardzo równomiernie. W teście nie zauważyliśmy jednak żadnych problemów z dokładnością czujnika. Po ręcznym ustawieniu rozstawu dysz, Aquila D1 drukuje całe łoże w niemal optymalnej odległości. W sumie proces pomiarowy trwa około ośmiu minut.

Łoże drukarki 3D można również regulować ręcznie. Śruby regulacyjne znajdują się w tym celu we wszystkich czterech rogach. Nie znajdziemy jednak asystenta do ręcznego ustawiania stołu roboczego. W związku z tym należy ręcznie przesuwać głowicę drukującą i stół roboczy lub wprowadzać odpowiednie polecenia do komputera za pośrednictwem interfejsu szeregowego.

Voxelab robi wiele dobrego z Aquila D1, ale także w niektórych miejscach popełnia błędy zbyt wyraźnie. Widać, że jest to drukarka 3D, która przeznaczona jest raczej do zastosowań technicznych, a także chce być obsługiwana przez osoby posiadające odpowiednią podstawową wiedzę. Jeśli chodzi o jakość optyczną drukowanych przez Aquilę części, drukarka może konkurować jedynie z takimi urządzeniami jak Anycubic Cobra 2 lub Artillery Genius Pro. Szkoda, ponieważ wbudowany sprzęt powinien być w stanie osiągnąć więcej. W rzeczywistości jest nienaganny, z wyjątkiem zbyt mocno przykręconej szyny prowadzącej i słabego zarządzania kablami do głowicy drukującej. Dlatego zastanawiamy się, czy zoptymalizowany firmware z GitHub osiągnąłby lepsze wyniki.

Łożyska i szyny MGN nie zawsze mogą być ostatnim słowem, zwłaszcza że podejrzewamy, że Voxlab nie dokonał najlepszego wyboru, przynajmniej w przypadku prowadnic łożysk. Zbyt często konsekwencje niewielkich wibracji stają się widoczne na wydrukach.

Voxelab Aquila D1 to drukarka 3D, która fabrycznie ma spory potencjał. Aby go wykorzystać, trzeba sporo dopracować, co zrobili już inni producenci drukarek 3D dla swoich urządzeń.

Ogólnie rzecz biorąc, Aquila D1 okazuje się niezbyt przyjazna dla początkujących. Jednak ci, którzy są dobrze zaznajomieni z drukarkami 3D, Marlinem i różnymi ustawieniami w slicerach, powinni dokonać dobrego wyboru z drukarką 3D od Voxelab.