Test laptopa Lenovo ThinkPad P70

Na spodzie znajduje się też duża pokrywa serwisowa przymocowana pięcioma śrubkami. Po jej zdjęciu użytkownik uzyskuje dostęp do dwóch miejsc na dyski SSD formatu M.2, dwóch gniazd pamięci RAM (SO-DIMM), karty Wi-Fi, złącza M.2 pod modem LTE oraz zatoki dysku formatu 2,5". W tej ostatniej znajduje się gąbka pomagająca umieścić dysk na odpowiedniej wysokości. Autor zamontował tam z powodzeniem swój własny dysk SSD 2,5" (Samsung 830). W ThinkPadzie P70 można mieć cztery dyski. Dwa SSD M.2, dysk 2,5" (7 mm) oraz jeszcze jeden taki dysk zamiast napędu optycznego (w kieszeni modułowej). Oba gniazda pamięci RAM na spodzie były puste. Są bowiem jeszcze dwa gniazda RAM-u pod klawiaturą. By dostać się do nich (oraz do obu wentylatorów), trzeba zdemontować wiele elementów konstrukcji laptopa. 

Wyposażenie w złącza zewnętrzne jest bardzo dobre. P70 posiada m.in. port USB 3.1 typu C (Gen. 2) wspierający Thunderbolt 3 oraz cztery USB 3.0. Na spodzie znajduje się gniazdo dokowania. Rozmieszczenie złączy jest udane. Znajdują się one w tylnych i środkowych częściach ścianek bocznych. Jeden port USB 3.0 na prawym boku został umieszczony blisko przodu, co ułatwia wtykanie do niego pamięci USB.

ThinkPad P70 ma sześciorzędową klawiaturę wyspową z dwustopniowym podświetleniem. Klawisze są trochę zaokrąglone i lekko wklęsłe. Osobliwością układu klawiatury pozostają zamienione miejscami klawisze Fn i lewy Ctrl (ich przeznaczenie można zamienić w BIOS-ie). Klawisze w górnym rzędzie (mniejsze od reszty), czyli klawisze funkcyjnie, domyślnie służą do obsługi funkcji specjalnych, czyli np. do zmieniania intensywności podświetlenia ekranu. W stacji roboczej to trochę dziwne. Zachowanie klawiszy można jednak łatwo zmienić (kombinacją klawiszy Fn + Esc). Dziwne jest także to, że nad blokiem numerycznym są klawisze do regulacji siły głosu i mikrofonu, a więc dublujące podstawowe funkcje klawiszy F1-F4. Problemem jest także intensywność podświetlenia klawiatury - mogłoby ono być nieco mocniejsze. 

Nie jest to jednak tak istotne, gdyż ważniejsza jest charakterystyka pracy klawiatury. Klawiatury ThinkPadów zaliczają się tradycyjnie do najlepszych spotykanych w laptopach. Autor nie był rozczarowany tą z modelu P70. Przede wszystkim klawiatura jest stabilna i ugina się minimalnie tylko po użyciu przesadnie dużej siły. Wyjątkiem jest tutaj niewielki obszar przy manipulatorze punktowym, ale w praktyce nie odgrywa on żadnej roli. Klawisze nie klekoczą (dotyczy to też spacji). Biorąc pod uwagę wystarczająco długi skok i dobrą odpowiedź klawiszy, można stwierdzić, że pisze się na tej klawiaturze wygodnie.

Płytka dotykowa (Synaptics) stanowi dla nabywcy chyba największą modyfikację. Lenovo zrezygnowało mianowicie z gładzika ze zintegrowanymi przyciskami. Niedawno firma przywróciła w ThinkPadach oddzielne przyciski manipulatora punktowego a w P70 przywrócono oddzielne przyciski płytki dotykowej. Ciekawostką jest rzadko spotykany w laptopach środkowy przycisk myszy. Autorowi spodobała się także funkcjonalność gładkiej płytki. Ma ona dobre właściwości ślizgowe. Bardzo wysoka rozdzielczość ekranu powoduje jednak, że trzeba wykonać kilka ruchów palcem, przy przesunąć kursor na większą odległość na ekranie. Uzyskiwanie kliku przez puknięcie jednym lub dwoma palcami działało bardzo dobre. Bezproblemowe było też przewijanie dwoma palcami. Płytka wspiera w dotyk w maksymalnie czterech punktach jednocześnie. Przyciski wchodzą miękko, mają soczysty klik, aczkolwiek odgłosy po naciśnięciu poszczególnych przycisków nieco różnią się od siebie. 

Drugim urządzeniem sterującym jest oczywiście czerwony manipulator punktowy (trackpoint). Posiada on trzy oddzielne przyciski znajdujące się przed klawiszem spacji. Środkowy przycisk służy do przewijania lub jako środkowy przyciski myszy. Manipulator działa bez zarzutu, ale oczywiście nie każdemu może pasować. Na pewno ma przewagę nad płytką dotykową w kategorii szybkości pokonywania przez kursor dużych odległości na ekranie. Przyciski manipulatora są większe od przycisków płytki dotykowej i są od nich głośniejsze. Działają jednak równie dobrze.

ThinkPad P70 jest oferowany w różnych konfiguracjach. Wszystkie modele posiadają wydajny czterordzeniowy procesor oparty na architekturze Skylake. Wyjątkowo ciekawa jest konfiguracja z procesorem Xeon E3-1505M, która jest dostępna z pamięcią RAM ECC. Każda wersja ThinkPada P70 posiada kartę grafiki Nvidia Quadro. Najsłabsza z nich to M600M a najmocniejszą jest najwydajniejszy obecnie model, czyli M5000M. Paleta dostępnych dysków jest bardzo szeroka. Zaczyna się od normalnego HDD a kończy na arcyszybkim SSD wykorzystującym NVMe. Jako że omawiany laptop posiada cztery gniazda RAM-u, można w nim zamontować do 64 GB tejże pamięci. 

Testowany egzemplarz był wyposażony w procesor Core i7-6820HQ, kartę grafiki Quadro M3000M z 4 GB pamięci VRAM GDDR5, 16 GB pamięci RAM DDR4 (2133 MHz, nie ECC) oraz dysk SSD M.2 o pojemności 512 GB.

Core i7-6820HQ to procesor czterordzeniowy i ośmiowątkowy. Jego TDP wynosi 45 W. Maksymalna częstotliwość taktowania to 3,6 GHz (3,2 GHz dla wszystkich rdzeni). W testach syntetycznych ten procesor w P70 wypadł bardzo dobrze i zgodnie z oczekiwaniami. W pełni wykorzystywany był jego potencjał wydajnościowy. Przy obciążeniu czterech rdzeni taktowanie wynosiło cały czas 3,2 GHz (wartość maksymalna). Nie zmieniało się to na zasilaniu akumulatorowym. 

Warto porównać osiągi procesorów, które są dostępne w ThinkPadzie P70. Wolniejszy Core i7-6700HQ posiada o 2 MB mniej pamięci L3 Cache oraz niższe (o 100 MHz) taktowanie. W teście Cinebench R15 osiągnął on (w notebooku MSI GE62) rezultaty o 5-8% gorsze. Xeon E3-1505M v5 (który ma tyle samo, czyli 8 MB, pamięci L3 Cache i o 100 MHz wyższe taktowanie) w laptopie Dell Precision 5510 nie wykorzystywał w pełni swojego potencjału (przede wszystkim w renderowaniu jednowątkowym), stąd jego wynik jednowątkowy okazał się nawet nieco gorszy od rezultatu bohatera niniejszej recenzji. W teście wielowątkowym był on o 5% lepszy. 

Karta grafiki Quadro M3000M bazuje na architekturze Maxwell (procesor GM204). Posiada 1024 rdzenie CUDA, czyli tyle, co GeForce GTX 965M. Ma 4 GB pamięci VRAM GDDR5 (wobec 2 GB w karcie GTX 965M) i 256-bitową szynę danych (GTX 965M ma szynę 128-bitową). Omawiany laptop ma wsparcie technologii Optimus, więc w mniej wymagających zastosowaniach można wykorzystywać tylko zintegrowany z procesorem układ HD Graphics 530.

Karty Quadro różnią się od kart GeForce zmodyfikowanym VBIOS-em oraz sterownikami, które zapewniają możliwie dużą stabilność działania. Poza tym różnorakie certyfikaty gwarantują optymalną współpracę sprzętu i oprogramowania. Sterowniki zapewniają szczególnie dużą różnicę wydajności w aplikacjach wykorzystujących OpenGL. Do sprawdzenia działania profesjonalnych programów wykorzystujemy testy SPECviewperf 11 i 12, które odwzorowują pracę w środowisku CAD, CAM i innych. Karta Quadro M3000M poradziła sobie w nich bardzo dobrze i osiągnęła dużą przewagę nad kartą Quadro K3100M. W niektórych testach doganiała kartę FirePro M6100 od AMD a w części była nawet od niej lepsza.  

Jeżeli chodzi o wykorzystanie OpenCL, w teście LuxMark 2.0 karta grafiki Quadro M3000M znacznie zdystansowała konkurencyjne rozwiązania. Okazało się nawet, że może śmiało konkurować z teoretycznie dużo wydajniejszą kartą Quadro M5000M (w laptopie Clevo P771DM). 

W teście Fire Strike aplikacji 3DMark ThinkPad P70 uzyskał 5835 pkt., a więc dużo więcej od MSI GE62 z kartą GeForce GTX 960M (4018 pkt.). Rezultaty komputerów z kartą GTX 965M są także znacznie gorsze (około 4800 pkt.). Laptop Clevo P651RE z kartą GTX 970M okazał się o 14% lepszy (6672 pkt.). Model Clevo P771DM z kartą Quadro M5000M zdobył 8210 pkt., czyli aż o 41% więcej od bohatera niniejszej recenzji.

Na zasilaniu akumulatorowym wydajność graficzna okazała się nieco gorsza, niż na zasilaniu z sieci. W teście 3DMark 11 omawiany laptop uzyskał na nim 7336 pkt. wobec 8493 pkt. na zasilaniu z sieci.

Tabelka pokazuje, że omawiany laptop zapewnia w niektórych grach płynność nawet na najwyższych ustawianiach. W takich wymagających tytułach jak GTA V i Wiedźmin 3 należy jednak obniżać ustawienia. Karta grafiki Quadro M3000M zazwyczaj przewyższa rezultatami kartę GTX 965M w nowej odsłonie (GTX 965M Ti) i zbliża się do rezultatów karty GTX 970M.

Warto dodać, że problemy z działaniem gry wystąpiły tylko w przypadku Star Wars: Battlefront, która to gra wymagała sterowników 385.50 lub nowszych. Testowany ThinkPad P70 miał zainstalowany sterownik 354.25 a w czasie przeprowadzania testów dla kart Quadro najnowszą wersją był sterownik 354.56. By to obejść, autor zainstalował na próbę sterownik 361.43 dla kart GeForce, który działał bezproblemowo.

Wypuszczając model ThinkPad P70, Lenovo zaliczyło udany powrót do kategorii stacji roboczych z 17-calowym ekranem. Warto pochwalić producenta za wsłuchanie się w krytyczne głosy klientów i zmodyfikowanie niektórych rozwiązań. Chodzi tutaj przede wszystkim o płytkę dotykową i manipulator dotykowy, które posiadają na powrót oddzielne przyciski. 

Czarna obudowa jest bardzo dobrze wykonana. Zwłaszcza jednostka zasadnicza i klawiatura są solidne. Gorzej prezentuje się pod tym względem cienka pokrywa ekranu. Istotną zaletą P70 jest duża pokrywa serwisowa na spodzie obudowy. 

W przypadku stacji roboczej na pierwszym miejscu powinna być oczywiście wydajność. Pod tym względem ThinkPad P70 wypada bardzo dobrze. Na pozytywną notę zasługuje także dobre (i ciche) chłodzenie. Gdyby nie dość konserwatywnie ustalony limit temperatury procesora, można by być jeszcze bardziej zadowolonym z osiągów tego laptopa.  

W zestawieniu zalet i wad autor wyszczególnił sporo minusów, ale żaden z nich nie ma charakteru poważnej niedoskonałości. Najbardziej irytującą przypadłością testowanego laptopa były zdecydowanie uloty światła widoczne na ekranie. W tej kategorii cenowej nie powinno być takiego feleru. Lenovo przyoszczędziło trochę także na kamerce i na głośnikach. Jeżeli zdecydujemy się na model z matrycą 4K, nie warto używać na nim systemu Windows 7; zamiast niego powinien to być Windows 10. Korzystając z Windows 7, trzeba się borykać z drobnymi problemami ze skalowaniem elementów obrazu.