Dell Inspiron 1520 prezentuje się znacznie nowocześniej od swojego poprzednika (6400). Zrobił się smuklejszy, bardziej obły. Znacznie odchudzona została platforma robocza, natomiast pokrywa ekranu zyskała sporo na grubości. Dzięki temu notebook prezentuje się dużo zgrabniej i bardziej proporcjonalnie.

Wydaje się, że ten laptop z ekranem 15,4" prezentuje się w nowym wystroju korzystniej również od prawie identycznego, tyle że większego (matryca 17") Inspirona 1720 - tamten nazbyt przypomina amerykańskiego krążownika. I w tym przypadku można poczynić zastrzeżenie, że projektowi brakuje nieco polotu, azjatyckiej finezji. Z drugiej jednak strony czego chcieć więcej od laptopa - w założeniu ma to być przecież maszyna w jednym ciele skupiająca podzespoły elektroniczne, klawiaturę i monitor. Tak właśnie przedstawia się Inspiron 1520, a fajerwerki można sobie darować raz na parę lat, przez które posłuży nam ten sprzęt. Ograniczmy się zatem do wypomnienia mu, że mógłby być lżejszy.

Inspirona 1520 można kupić w ośmiu wersjach kolorystycznych. W nasze ręce trafił chyba najbardziej elegancki z czarną klapą. W tym wydaniu notebook ten wygląda naprawdę dobrze. Co ciekawe, do każdego koloru klapy przyporządkowana jest adekwatnie zabarwiona tapeta na ekranie.

Pewną wpadką projektantów są przyciski multimedialne na samym przedzie laptopa. Chodzą one ciężko, są wąskie, mało praktyczne i noszą mało czytelne oznaczenia. Nie można tego uznać za postęp w porównaniu z okrągłymi kneflami z modelu 6400.

Pochwalić natomiast należy pomysł z przeniesieniem części zestawu kontrolek daleko w głąb prawego boku. Jest on podwojony, tak że nawet po zamknięciu klapy użytkownik może kontrolować, czy akumulator nadal się ładuje. To znacznie lepsze rozwiązanie niż sygnalizacja pod ekranem, gdzie nadmiar światełek może trochę przeszkadzać, kiedy na przykład oglądamy film.

Nie zostało to oficjalnie potwierdzone, ale pojawiają się informacje, że przynajmniej część obudowy nowego Inspirona wykonana jest ze stopu magnezu. Być może. W każdym razie wierzchnia część platformy roboczej wykończona jest lakierem, który Dell nazywa mikrosatyną. Dzięki temu pulpit (wcale nie gładki, jak by się wydawało, a delikatnie szorstki) jest przyjemny w dotyku, a co ważniejsze - odporny na drobne zarysowania (np. paznokciem).

Konstrukcję cechuje bardzo dobra sztywność. Klapa ugina się może minimalnie na samym środku (poza tym, że nieco się telepie, bo zamknięcie nie trzyma jej do końca stabilnie). Dokonawszy inspekcji platformy roboczej, nie mieliśmy zastrzeżeń do jej solidności. W pełni odnosi się to również do podstawy, która wykonana jest z bardzo przyzwoitego plastiku i robi wrażenie wytrzymałej w stopniu fest.

Pewne obiekcje można mieć do systemu ryglującego klapę. Klips nie zmienił się wiele w porównaniu z 6400 i jest trochę za delikatny. Można nim ruszać w pionie, no i nie zawsze zadziała, jeśli podejdziemy do czynności otwierania wieka z wilgotnymi palcami (najlepiej przyłożyć je do lewego brzegu - wtedy nie powinien zawieść). Same rygle są trochę liche, bo plastikowe. Co prawda zamknięta klapa kolebie się, jak już wspomniano, kiedy ją obstukać, ale podważyć nie daje się ani trochę.

Zawiasy są dość duże, jednak pozwalają na lekkie kiwanie się ekranu po przestawieniu.

Akumulator ciężko wychodzi i wraca na miejsce, a mimo to trochę się kolebie po zespoleniu z obudową.

Na koniec największy mankament konstrukcyjny nowego Della, czyli słabe wyposażenie w złącza. Na tym polu konkurencja poszła daleko do przodu, Tymczasem Inspiron 1520 pozostał przy standardzie oferowanym w poprzedniej generacji. Brak mu więc cyfrowych interfejsów audio i wideo.

Hałas

Dużym atutem Inspirona 1520 jest niehałaśliwość. Odnotowane przez nas minimalne natężenie hałasu (33,5 dB) wyznacza szum dysku twardego. Potrafi on jednak wyłączyć się na krótką chwilę (w serii po dwa razy w krótkim odstępie czasu) i wówczas mamy do czynienia z ciszą absolutną. Maksymalny hałas podczas pracy bez obciążenia nie różni się wiele od minimalnego.

Tak naprawdę powodem hałasu jest więc tylko dysk twardy, który według sonometru staje się głośny (37 dB), kiedy pracują głowice, jednak ucho ludzkie nie odczuwa tego nazbyt drastycznie (choć wybierających Della dla ciszy odgłos ten może nieco kłuć).

Kiedy pracujemy z obciążeniem, po kilku minutach względnej ciszy wentylator daje znać o sobie (35,3 dB) i pracuje w tym trybie ciągle. Maksimum hałasu sięga 38,2 dB (z dyskiem).

Ciepło

Posiadający niezbyt mocną kartę graficzną Inspiron nie nagrzewa się nadzwyczajnie. Maksimum na spodniej części obudowy nie przekroczyło nawet 40 kresek.

Widać więc, jak dobrą robotę wykonuje system chłodzenia przystosowany do współpracy ze znacznie bardziej energochłonnymi układami graficznymi. Wystarczy tylko spojrzeć na spód laptopa, by przekonać się, jakie romiary mają szczeliny doprowadzające do wnętrza powietrze wentylacyjne.

Inspiron 1520 ze słabszą, ale jednak niezintegrowaną kartą GF 8400M GS działa na standardowym akumulatorze (56 Wh) nieco ponad godzinę z obciążeniem i do czterech godzin (minimalna jasność obrazu nie pozwala na obsługę komputera) na luzie. Zastosowanie pojemniejszego akumulatora (9-komorowy, 85 Wh), który wystaje dokładnie na cal (czyli palec) poza obrys komputera, pozwala wydłużyć czas pracy do 2-6 h. Tylko wtedy nowy Inspiron będzie więc  naprawdę przenośnym komputerem. Trzeba jednak stwierdzić, że w dzisiejszych czasach laptopy z mocniejszą grafiką i ekranem 15,4" generalnie pracują na akumulatorze raczej krótko.

Dell Inspiron 1520 okazał się komercyjnym szlagierem wręcz, jako że natychmiast po jego premierze Amerykanie zaczęli go zamawiać tłumnie i jak w amoku. Do złudzenia przypomina do sytuację z kolejnymi wydaniami powieści o przygodach Harry'ego Pottera. Skoro laptop ten cieszy się taką popularnością, musi w nim być to coś, co przyciąga kupujących.

No i rzeczywiście - Inspiron 1520 prezentuje się zdecydowanie ciekawiej od poprzednika, chociaż naszym zdaniem brak mu finezji. Odrobinę odchudzony, nie zatracił jednak solidności, dzięki której ugruntowana została renoma poprzedniego wcielenia.

Co prawda my wybraliśmy do testu model ze słabszą kartą graficzną, można zdecydować się na wersję z GF 8600M GT i wtedy żaden posiadacz Compala Fl90 nie będzie nam śmiał się w twarz.

Inspiron 1520 posiada także matrycę dającą pięknie jasny obraz, a z rozdzielczością WXGA się żyć. Szczególnie, że obraz jest w porządku, wolny od ziarnistości. Bardzo cennym elementem tej konstrukcji jest wygodna klawiatura o dużych klawiszach. Przede wszystkim zaś komputer ten jest cichy. Szum wiatraczka jest bardzo delikatny, a (do pewnego stopnia) utrapieniem może być tylko nieprzeciętnie głośny dysk twardy.

Podstawowym zaś mankamentem Inspirona 1520 jest mizerne wyposażenie w złącza, które nie wykracza poza standard oferowany już w poprzedniej generacji. Konkurencja nie zasypia gruszek w popiele i oferuje więcej nowocześniejszych interfejsów.